வலியின் நிறம்
‘ரிஷி’
(லதா ராமகிருஷ்ணன்)
சிறிதும் ஒலியெழுப்பாமல் திரும்பிய கார்வண்டியின் சக்கரங்கள்
சிறுவனொருவனை ரத்தக்கிளறியாக்கிவிட்டுச் சென்றதைக்
காணப்பொறாமல் கண்டித்துப்பேசினால்
அதற்குள் அவனுடைய சாதியையும்
கார்க்காரனின் சாதியையும்
எப்படியோ துப்பறிந்து
அன்றொரு நாள் இன்னொரு காரோட்டி இன்னொரு சிறுவனை இப்படிச் சிதைத்தபோது யாரும் ஏதும் பேசாததற்குக் காரணம் அவன் வர்க்கத்தால் ஏழையென்பதும்
சாதியால் அடித்தட்டிலிருப்பதும்தானே
என்று ஏனையோரைக் குற்றவாளிகளாக்கித்
தங்களை உத்தமசீலராக்கிக் கொண்டுவிடுவது
எப்போதுமே எளிதாக இருக்கிறது சிலருக்கு.
இப்போதைய காரோட்டியின் செயலை பிறப்பின் பெயரால் சிலர் நியாயப்படுத்தத் தொடங்குகிறார்கள்.
பாலியல் பலாத்காரத்திற்கு ஆளாகும் பெண்களின் அகபுற வலிகளையெல்லாம்
அவரவர் கைவசமிருக்கும் இவையனைய எடைக்கற்களால்
அளந்துபார்த்துக் கடைவிரிக்கும் மொத்த வியாபாரிகளும்
சில்லறை வியாபாரிகளும் உண்டு
உலகமயமாக்கலுக்கு முன்பும் பின்பும்.
நலிந்தழிந்து இதோ
குற்றுயிரும் குலையுயிருமாகக் கிடக்கும் ஒரு சிறுவனின்
தலைமாட்டில் நின்றுகொண்டு
காலாதிகால வர்த்தமானங்களைப் பேசிக்கொண்டிருக்கிறார்கள்.
சிறுவன் இறந்துவிட்டால் இன்னும் நிறையப் பேச முடியும்.
ரணவலியின் மீதேறி நின்று வெறுப்புமிழ் பிரசங்கம் செய்தபின்
அங்கிருந்து ஒரே தாவலில் சென்றுவிடுவார்கள்
அவரவர் ‘IVORY TOWER'களுக்கு’
No comments:
Post a Comment