வாசிப்பு - ‘ரிஷி’ (லதா ராமகிருஷ்ணன்)

 வாசிப்பு

‘ரிஷி’

(லதா ராமகிருஷ்ணன்)

கவிதைவாசிப்புக்காணொளியொன்றில்

யாருடையதோ ஆவியின் குரல்

கவிதையை வாசித்துக்கொண்டிருந்தது.

அரண்டுபோய் இன்னொரு கவிதைவாசிப்புக்

காணொளிக்குச் சென்றால்

அங்கே கிசுகிசுப்பாய் வாசிக்கும் பிரயத்தனத்தில்

ஒரு குரல்

நெடுநாள் நோயாளியொருவரின் பலவீனமாய்

பாதிச்சொற்களைக் காற்றுக்குத்

தத்தம் செய்து

கவிதையின் கருப்பொருளை

மொத்தமாய் காலிசெய்தது.

ஒருவரிடமுள்ள காதலின்

லயிப்பையும் உயிர்ப்பையும் பேசும்

கவிதையை

பார்க்குமெல்லோரிடமுமான காமமாக்கிக் கிறங்கிக்கொண்டிருந்தது

இன்னொரு காணொளிக்குரல்.

தெளிவு என்ற பெயரில்

ஒரு சொல்லுக்கும் மறுசொல்லுக்குமிடையே

மாமாங்கத்தை விரிப்பதான கால அளவில்

மிக மிக நிதானமாய் வாசித்துக்கொண்டிருந்த

குரலில்

ஓடிவந்து ஆரத்தழுவ முடியாதபடி காதலி முதுமையடைந்துகொண்டிருந்தாள்.

அரற்றல், கேவல், பிளிறல், வீறிடல்,

அடிவயிற்றிலிருந்தெழும் ஆங்காரவோலம்

அனைத்துமனைத்தும் பனிமூட்டத்துக்

குள்ளிருந்து

தெரியும் வடிவங்களாய்…….

அந்தரவெளிப் பயணக் கொந்தளிப்புமொரு

எந்திரத்தொனியில் வெளிப்படுவதே

நயத்தக்க கவிதைவாசிப்பாக…….

சுயமழிந்தும் சுரீர்க்கூர்மையடைந்தொரு

சூட்சுமவுயிராகியும்

ரசவாதம் நிகழவேண்டி

தனியறையோரம் அமர்ந்து

தனது வானவில்லின் மீதிருக்கும்

முள்ளிலும் மலரிலுமாய்

எதிரொலிக்கும் கவிதையை

வாசிக்கும்போது

அதெப்படியோ

அத்தனை இசைவாத்தியங்களும்

அத்தனை இயற்கைக் காட்சிகளும்

அத்தனை கனகச்சிதமாய்ப் பொருந்தி

இழைந்தோட _

நோயும் மருந்துமாகும் கவிதையில்

ஊடுபாவும் நானும்

குழைந்துருகிப் பெருகிவழிந்தோட……