LIFE GOES ON.....

LIFE GOES ON.....

Sunday, May 30, 2021

பத்தரைமாற்று முத்திரைக்கவி ’ரிஷி’ (லதா ராமகிருஷ்ணன்)

 பத்தரைமாற்று முத்திரைக்கவி

 ரிஷி

(லதா ராமகிருஷ்ணன்)

 அடிக்கடி காணக்கிடைக்கின்றன அவருடைய புகைப்படங்கள்

அங்கிங்கெனாதபடி.

அனைத்திலும் யாரோவொரு பிரமுகருடன் தனக்கிருக்கும்

பரிச்சயத்தை நெருக்கத்தைப் பறைசாற்றுவதாய்

புன்னகைத்தவாறு.

நேற்றைய இன்றைய நாளைய அரசியல்வாதிகள்,

நடிகர்கள்;

நியூஜிலாந்து அயர்லாந்து மெக்ஸிகோ மாலத்தீவு என

ஒன்று பாக்கியில்லாமல்

அயல்நாடுகளைச் சேர்ந்த படைப்பாளிகள்….

வழுவழு பக்கங்களாலேயே உயர்தரமானதாக்கப்பட்ட

அறுவை இலக்கிய ஆங்கில இதழ்;

முடிவற்று வெறுப்புமிழ்வதே புரட்சியென

உருவேற்றிக்கொண்டிருக்கும்

மாதமொருமுறை இதழ் _

எல்லாவற்றிலும் அவர்

சிலவற்றில் கோபமாய்

சிலவற்றில் சோகமாய்

சிலவற்றில் சாந்தமாய்

சிலவற்றில் ஆவேசமாய்

சிலவற்றில்

தலையை சிலுப்பிக்கொண்டு

சிலவற்றில்

(அட்டை)மலையை உலுக்கிக்கொண்டு

பத்தரைமாற்று முத்திரைக்கவியின் படங்கள்

எத்தனையெத்தனையோ……

எதிலுமேயில்லை

சத்தமில்லாமல் மொத்தமாய்

அவரைப் பிரிந்துவிட்ட கவிதை.

 

 

 

 

 

பிறவி ‘ரிஷி’ (லதா ராமகிருஷ்ணன்)

 பிறவி

 
ரிஷி

(லதா ராமகிருஷ்ணன்)

 கைக்கும் வாய்க்கும் இடையிலான தொலைதூரத்தைக் கடக்கக்

காலமெலாம் முயன்றவண்ணமேயிருக்கிறது மனம்.

There is many a slip between the cup and the lip என்று

சற்றே பெரிய வகுப்பின் பாடப்புத்தகம் போன்ற ஒன்றிலிருந்து

எழுத்துக்கூட்டி உரக்க வாசிக்கும் சிறுமி

ஓடிச்சென்று ஒரு கோப்பை நீரை எடுத்துவருகிறாள்.

பின், தன் பையிலிருந்த திறப்புகளுக்குள் கையை நுழைத்து பலப்பலவாறாய்த் துழாவித் தேடியெடுக்கிறாள் ஸ்கேலை.

ஒரு கையில் கோப்பையைப் பிடித்தபடி மறுகையால் மேற்சொன்ன தொலைவை அளக்கத்தொடங்குகிறாள்.

நீர்க்கோப்பையின் கனத்தில் கை நலுங்குகிறது.

மறுகையிலுள்ள ஸ்கேல் மிக நெருங்கிவரும் போதெல்லாம்

அரண்டுபோய் தம்மையுமறியாமல் மூடிக்கொள்கின்றன விழிகள்.

அதன் அச்சத்தை அதிகரிப்பதாய்,

ஒருமுறை ஸ்கேலின் மேற்பகுதி உதடுக்கு மேல் ஏறி

விழிமீதூர்ந்து புருவத்திலேறிவிடுகிறது.

ரணமாகிச் சிவந்த கண்களின் வலிநீக்க முன்வருவார் வரிசை யென்று என்றாவதிருந்திருக்கிறதா?

ஆனாலும் திரும்பத்திரும்ப முயன்றவண்ணமிருக்கிறாள் சிறுமி.

ஒவ்வொரு முறையும்

அவளுடைய இன்னொரு கையிலிருக்கும் கோப்பையிலிருந்து

தரையில் சிந்திக்கொண்டிருக்கிறது நீர்.

 

 

 

 

 

இறக்கைகளை இனங்காணல் ‘ரிஷி’ (லதா ராமகிருஷ்ணன்)

 இறக்கைகளை இனங்காணல்

 

ரிஷி

(லதா ராமகிருஷ்ணன்) 

தெரியும், பட்டாம்பூச்சி என்பது உங்களுக்கு ஒரு பொதுப்பெயர்.

எனக்கு அது தனிப்பெயர்.

என் வண்ணங்களை நீங்கள் பொதுவாக்கினாலும்

எனக்கு அவை தனியானவைதான்.

என் ஊதாநிறம் எப்படி இன்னொரு பட்டாம்பூச்சியின் ஊதாநிறமாகும்.

ஒத்திருத்தலும் ஒன்றாதலும் ஒன்றா?

நான் பட்டாம்பூச்சி. பட்டாம்பூச்சிகள் அல்ல.

பட்டாம்பூச்சிகள் என்று அடையாளமழிப்பதில் உள்ள

வஞ்சப்புகழ்ச்சியை நான் அறிவேன்.

லதாஎன்பதற்கும்லதாக்கள்என்பதற்கும் உள்ள வித்தியாசத்தை

நீங்கள் அறியாதவரல்ல.

என் வாசகசாலையும் சர்வகலாசாலையும் உங்களுக்குத் தெரியாதென்பதால்

அவை இல்லையென்றாகிவிடாது.

ஒரு விரிபரப்பைக் கடக்கும் கால்கள் உண்மையில்

அந்த விரிபரப்பின் ஒரு பகுதியையே கடக்கின்றன பெரும்பாலும்.

ஆலும் வேலும் பல்லுக்குறுதி என்று சம்பந்தமில்லாமல் ஒரு பழமொழியை உதிர்ப்பதற்கு முன்பு பட்டாம்பூச்சிக்குப் பல்லிருக்கிறதா என்று தெரிந்துகொள்வது நலம்.

பட்டாம்பூச்சியாகிய எனக்கு வண்ணத்துப்பூச்சி என்ற பெயரும் இருக்கிறது என்று எனக்குத் தெரியும்.

ஆனால்வண்ணாத்திஎன்று ஒரு கவி அன்பொழுகப் பாடியபோது

துணிவெளுப்பவளை என்றல்லவா தவறாக எண்ணிவிட்டேன்.

சலவைத்தொழிலில் எதுவும் இழிவில்லை

என் மொழியறிவுப்போதாமையைத்தான் பழிக்கிறேன்

என்று சுயவிமர்சனம் செய்யும் பட்டுப்பூச்சியாகிய என்

இறக்கைகள் சன்னமாக இருந்தால்தான் என்ன?

எனக்குப் பறக்கமுடிகிறதேஅதைவிட வேறென்னவேண்டும்?

அவரவர் பட்டாம்பூச்சிகளுக்கு அவரவரிடம் செல்லப்பெயர்களும் உண்டு.

நானாகிய என் பட்டாம்பூச்சியின் செல்லப்பெயர்(கள்)

அநாமிகா ரிஷி.

சொல்லும்போதே சரேலென விரியும் என் சிறகுகள்

அதோ உயரே!