வளர்ந்த குழந்தைகளின் குட்டிக்கரணங்கள்
‘ரிஷி’
(லதா ராமகிருஷ்ணன்)
இரண்டடிகள் நடந்து பின்பு குப்புற விழுந்து தவழத் தொடங்கினாலும்
திரும்பவும் எழுந்து நிற்க முயற்சி செய்யும் என்று தீர்மானமாய்ச் சொல்வது
வழி வழியாய் வழக்கம்தான்.
எடுத்துவைக்கும் ஒவ்வொரு அடிக்கும் கரவொலி யெழுப்பி
குழந்தையை உற்சாகப்படுத்தும் படுத்தலில்
குழந்தை தன்னை மறந்து அகலக்கால் எடுத்துவைக்க
தொபுகடீர் என்று விழுந்து அழ ஆரம்பிக்கும்.
உடனே தூக்குவதற்கு ஒருவர்,
பிஞ்சுப்பாதத்தைத் தடவிக்கொடுக்க ஒருவர்
குழந்தையின் கண்ணீரை உறுத்தாத வழுவழு கைக்குட்டையால்
ஒற்றியெடுக்க ஒருவர்
குழந்தையின் கையில் சாக்லெட்டைத் திணிக்க ஒருவர்
என்று நிறைய பேர் குழந்தையை சூழ்ந்துகொள்வார்கள்.
ஓரிருவரே இருக்கும் நியூக்ளியர் குடும்பத்தில்
அந்த ஓரிருவரே பல பேராக மாறிக்கொண்டு்விடுவார்கள்.
குழந்தையை மகிழ்விப்பதே பெரியவர்களின் குறிக்கோள்.
அப்படித்தான் அவர்கள் இன்றளவும் நம்புகிறார்கள்…..
இன்று பிறந்திருக்கும் குழந்தையொன்று இதுவரையான மிகச்சிறந்த ஓட்டப்பந்தயவீரர்களின் ரெகார்டுகளை யெல்லாம்
இரண்டடி தத்தித்தத்தி நடந்தே முந்திவிட்டதாக முழுவதும் நம்பியும் நம்பாமலும்
வளர்ந்தவர்கள் பத்திபத்தியாய் எழுதிக்கொண்டிருப்பதைப் படிக்கும்போது
எளிதாகக் கலகலவென்று சிரித்து முடித்து தூக்கம்போட்டுவிட
நாம் குழந்தையாக இருக்கக்கூடாதா என்று
ஏக்கமாக இருக்கிறது.
No comments:
Post a Comment