அன்னா அக்மதோவா கவிதை - 24 - எனது மண்

 அன்னா அக்மதோவாவின் கவிதை - 24

எனது மண் (அ) அன்னைபூமி (அ) பிறந்த நிலம்

ஆங்கிலத்திலிருந்து தமிழில்

லதா ராமகிருஷ்ணன்

நாம் அதை அலங்காரப் பேழைகளில் நம்

இதயத்தின் மீது சுமந்துகொண்டிருப்பதில்லை

அது குறித்து கவிதைகளில் கரைவதில்லை,

அது நம்மைக் கசப்பான ஓய்விலிருந்து எழுப்புவ தில்லை

உறுதியளிக்கப்பட்ட ஈடன் தோட்டம்போல்

இல்லை அது.

நம்முடைய மனங்களில் பேரத்திற்கான பொருளாய்

அதை பாவிக்க ஒருபோதும் முயற்சிப்பதில்லை நாம்.

நோயுற்றிருக்கும்போது, மகிழ்ச்சியற்றிருக்கும்போது,

அதன்மீது அலுப்புற்றிருக்கும்போது

அதைப் பார்க்கவோ அறியவோ கூட அறியத் தவறிவிடுகிறோம்.

ஆம், பாதத்திலான இந்தப் புழுதி

நமக்கு ஏற்றதாயிருக்கிறது,

ஆம், பற்களின் இந்த விசைகூடிய அரைவு

மிக வாகாயிருக்கிறது நமக்கு,

எனவே இரவும் பகலும் மிதித்தேகிக்கொண்டிருக்கிறோம் _

அந்தக் கலவையாகா, கட்டுமான நேர்த்தியற்ற, புழுதியை.

ஆனால் நாம் அதனுள் படர்ந்துகிடக்கிறோம்,

அதுவேயாகிறோம்

ஆகவே அழைக்கிறோம் வெகு இயல்பாய் –

எனது மண் என்று.

......................................................................................................................................

*மொழிபெயர்ப்பாளர் குறிப்பு: இந்தக் கவிதையின் மொழிபெயர்ப்பைப் படிக்கும்போது ஒரு வாசகராக எனக்குத் தோன்றும் எண்ணங்கள் சில: Translation is bi-lingual; bi-cultural என்பார்கள். ருஷ்யர்கள் தந்தையர் நாடு என்றுதான் சொல்வது வழக்கம் என்று எங்கோ படித்த நினைவு.’ எங்கள் தந்தையர் நாடென்ற பேச்சினிலே’ என்று பாரதியும் எழுதியிருக்கிறார். இந்த ருஷ்ய மொழிக் கவிதையின் ஆங்கில மொழிபெயர்ப்பிலான தலைப்பு THE NATIVE EARTH. ருஷ்ய மொழியில் அப்படித்தான் இருந்ததா? அது ஏன் என் மொழிபெயர்ப்பில் தாய் மண் என்று ஆகியது? ஒரு மொழிபெயர்ப்பாளராக இந்த மாற்றம் செய்ய எனக்கு உரிமையுண்டா? மொழிபெயர்க்கும்போதே இந்த எண்ணங்கள் எழுந்ததென்றாலும் தாய்மண் என்ற தலைப்பை விட்டு வேறு எதையும் தெரிவு செய்ய மனம் வரவில்லை. ஒரு பார்வைக்கு எளிதில் புரிந்துவிடுவதாய்த் தோன்றும் இத்தகைய சொற் பிரயோகங்கள் உண்மையில் மொழிபெயர்ப்பாளர்களுக்கு பெரும் சவாலாய், சறுக்கலாய் அமையும்.

அன்னா அக்மதோவாவின் கவிதை -23

 அன்னா அக்மதோவாவின் கவிதை -23

ஆங்கிலத்திலிருந்து தமிழில்:லதா ராமகிருஷ்ணன்

தமிழ் மொழிபெயர்ப்பு - 1

.......................................

இந்த மாலைவேளையின் ஒளி பொன்னிறத் தகதகப்பாய்....

இந்த மாலைவேளையின் ஒளி

பொன்னிறத் தகதகப்பாய்

ஏப்ரல் மாதக் குளிர் மிக இதமாய்

நீ பல வருடங்கள் காலதாமதமாய்

என்றாலும் உள்ளே வரும்படி உன்னை

வரவேற்கிறேன்.

எனக்கு அருகில் அமர்ந்துகொண்டு

மகிழ்ச்சி ததும்பும் கண்களால் சுற்றுமுற்றும் பாரேன்.

இந்தச் சிறிய நோட்டுப்புத்தகத்தில் இன்னுமிருக்கிறது

சிறுபிள்ளையாயிருந்தபோது எழுதிய கவிதைகள்

என்னை மன்னித்துவிடு

இத்தனைநாள் வருந்தியபடியே வாழ்ந்திருந்ததற்கு

சூரியக்கதிர்களுக்காக நன்றி பாராட்டாததற்கு

தயவு செய்து என்னை மன்னித்துவிடு

யார் யாரையோ நீயெனப் பிழையாக

என்ணியிருந்ததற்கு.

***

தமிழ் மொழிபெயர்ப்பு -2

...............................................................................

பொன்மாலைப்பொழுது

பொன்னென மின்னும்

இன்மாலைப்பொழுது

மிக இதமான ஏப்ரல் மாதக் குளிர்

மிகப் பல வருடங்கள் காலதாமதமாய் வந்திருக்கிறாய்

இருந்தும் உன்னை மனதார வரவேற்கிறேன்.

என்னருகில் அமர்ந்துகொண்டு ஆனந்தமாய்

அங்குமிங்கும் பார்க்கமாட்டாயா?

என் பிள்ளைப்பிராயக் கவிதைகள்

இன்னுமிருக்கிறது

இந்தச் சின்ன நோட்டுப்புத்தகத்தில்.

இதுகாறும் வருந்தியவாறே வாழ்ந்தமைக்கும்

சூரியக்கதிர்களுக்கு நன்றி பாராட்டாததற்கும்

மன்னித்துவிடு என்னை.

எவரெவரையோ நீயென்று கொண்டதற்கு

தயவுசெய்து மன்னித்துவிடு என்னை.

*மொழிபெயர்ப்பாளர் குறிப்பு: ஆங்கிலத்தில் உள்ள ஒவ்வொரு வார்த்தைக்கும், அந்த வார்த்தை அதன் இடவமைவில் உணர்த்தும் பொதுவான, தனியான அர்த்தங்களுக்கு நியாயம் செய்யும் அளவில் இணை வார்த்தைகள் தமிழாக்கத்தில் இடம்பெற்றிருக்கின் றனவா? MOURNED என்ற வார்த்தை உணர்த்துவது வெறும் வருத்தத்தைத் தாண்டிய ஒரு இழப்புணர்வு என்று என் மனம் என் மொழிபெயர்ப்பைக் குறைகூறுகிறது. ஒருமுறை மொழிபெயர்த்து முடித்த கையோடு இதே கவிதையை இன்னொருமுறை மொழிபெயர்த்தபோது மொழிபெயர்ப்பு ஒரே மாதிரியாக இல்லை. இவ்வாறு ஒரே கவிதையை ஒரே மொழிபெயர்ப்பாளர் இரண்டு மூன்று முறை மொழிபெயர்க்கும்போது மொழிபெயர்ப்பு ஒரேபோல் அமையாமல் போகும் வாய்ப்புகளே அதிகம்.

...............................................................................

அன்னா அக்மதோவாவின் கவிதை 22

 அன்னா அக்மதோவாவின் கவிதை

- 22

ஆங்கிலத்திலிருந்து தமிழில்:

லதா ராமகிருஷ்ணன்

உணர்வெழுச்சிகளின் அணிவகுப்போ

அல்லது புலம்பல் நாடகத்தின் அழகோ

எனக்குத் தேவையில்லை.

எனக்கு, எல்லாக் கவிதைகளும்

செய்நேர்த்தியிலிருந்து விலகிச்செல்லவேண்டும்

வழக்கமான வழியில் போகக்கூடாது.

ஒரு வேலிப்புறத்தேயான

ஒளிரும் DANDELION மஞ்சள்பூக்கள் போல்

BURDOCK போல், COCKLEBUR போல்

என்ன மாதிரிக் குப்பைக்கூளம்

கூச்சநாச்சமேயில்லாமல்

ஒரு கவிதை

உருவாகக் காரணமாகிறது தெரியுமா!

ஒரு கோபக் கூச்சல், ’தார்’இன் துளைக்கும் வீச்சம்

சுவரிலுள்ள மர்மமான பூஞ்சக்காளான்…..

வந்துவிடுகிறது ஒரு கவிதை,

இறுக்கமற்று, இதமாக,

உங்களுக்கும் எனக்கும்

உவப்பூட்டுவதாய்.

*மொழிபெயர்ப்பாளர் குறிப்பு: DANDELION. BURDOCK, COCKLEBUR - இவையெல்லாம் நம் ஊரிலும் உண்டா? அல்லது, ருஷ்யாவுக்கே உரித்தானவையா? இந்தக் கவிதையை கவிஞர் ருஷ்ய மண்ணில்தான் எழுதினாரா என்ன? இந்த விவரம் எதுவும் தெரியாமல் இவற்றுக்கு இணையான தமிழ்ச் செடிகள், பூக்கள், முட்களின் பெயர்களைப் பயன்படுத்துதல் சரியா? மொழிபெயர்ப்புப் பிரதி என்பதற்கும் ஒரு மூலமொழிப் பிரதி என்பதற்கும் அடிப்படையாக உள்ள சில வேறுபாடுகளை, தனி அடையாளங்களை இல்லாமலாக்கிவிடுவது சரியா? பெயர்கள் தமிழ் மொழிபெயர்ப்பிலும் ஆங்கிலத்தில் தரப்பட்டிருப்பதுமேற்குறிப்பிட்ட அர்த்தம் சார் நெருக்கடியை, போதாமையை உணர்வதன் காரணமாகவே. கவிதையின் மையக்கருத்து உண்டாக்கும் ஈர்ப்பு காரணமாக இக் கவிதையை மொழிபெயர்க்கத் தோன்றுகிறது. மேற்கண்ட பூ, செடி, தாவரத்தின் பெயர்களைத் தமிழில்(இருக்குமானால்) அறிந்துகொள்ள வழியின்றி அதற்காக பரந்துபட்ட தேடலை மேற்கொள்ளப் பொறுமையின்றி, அவற்றின் தனி அடையாளங்களை அழிக்க மனமின்றி அதற்கான உரிமை ஒரு மொழிபெயர்ப்பாளராக எனக்கு இல்லை என்ற புரிதலோடு செய்யப்பட்ட மொழிபெயர்ப்பு இது.

மாய யதார்த்தம் - ’ரிஷி’ (லதா ராமகிருஷ்ணன்)

 மாய யதார்த்தம்

’ரிஷி’

(லதா ராமகிருஷ்ணன்)

அன்பை கவிதையில் பயன்படுத்தும்போதெல்லாம்

அவர் யாரையோ கொலைசெய்துகொண்டிருக்கிறார்.

கொலையும் செய்வாள் பத்தினி என்கிறார்.

கூடவே

பத்தினித்தன்மையை அளக்க எத்தனை பேர் இப்படி

கிளம்பியிருக்கிறீர்கள் என்றும் கோபிக்கிறார்.

கணத்துக்கு கணம் மாறுவதுதான் கவியின் குணம் என்கிறார்.

கவிஞர் ஒரு குழந்தையைப் போல் எனவும் சுட்டுகிறார்.

அன்பென்ற பெயரில் நெருப்பு கக்கத் தெரியாது குழந்தைக்கு

என்று சொன்னால்

கனல் குழந்தைகள் என் கவிதைகள்

உங்கள் நோஞ்சான் குழந்தைகள் நெருப்பிலிடத்தான் லாயக்கு

என்று சொன்ன கையோடு _

‘காக்கா காக்கா கண்ணுக்கு மைகொண்டு வா –

குருவி குருவி கொண்டைக்குப் பூ கொண்டு வா” என்று

சற்றே கரகரப்பான என்றாலும்

கொஞ்சம்போல் இனிமை ததும்பும்

குரலால்

அன்பொழுகப் பாடுகிறார்.

தாய்ப்பால் கசக்க முகஞ்சுளிக்கும் குழந்தையை

சகிக்க முடியாது

மேலும் மேலும் மார்போடு அழுத்தி

மூச்சுத்திணறவைக்கும் மூர்க்க அன்பை

முழுமுனைப்பாய் எதிர்க்கும் மழலையின்

கழுத்துக்காய் நீளும் அந்தக் கைகள்

அழுத்த அழுத்த குழந்தையின் அழுகை

மௌனிக்கிறது.

பாட்டைக் கேட்கக் குழந்தை இல்லாத குறையை

நிறைசெய்யும் பொருட்டு

தன் பாடலை யொரு செல்ஃபி எடுத்து

முகநூல் ட்விட்டர் வாட்ஸப் இன்ஸ்ட்டாக்ராம்

இன்னும் என்னென்ன உண்டோ

எல்லாவற்றிலும் பதிவேற்றிவிட

குழந்தைகளின் கையெட்டா உயரத்தில்

ஒலித்துக்கொண்டிருக்கும் அந்தப் பாடலுக்கு

குறைந்தது ஆறாயிரம் லைக்குகளாவது

இதுவரை வந்திருக்கும்.

கிடைத்த தெம்பில்

எளியவர் எவருடைய குழந்தையின் கைகளையும்

தன் அன்புக்கவிதையில்

ஆங்காரமாக உடைத்துவிடும் அவரை

நமக்குக் கிடைத்த அதி உண்மையான அகிம்சைவாதியாக

வரிக்கு வரி அடையாளங்காட்டி எழுதப்பட்டிருக்கும்

இரண்டு திறனாய்வுக் கட்டுரைகள்

மிக முக்கியமான இடத்தைப் பெற்று

இலக்கிய உலகையே

கலக்கிக்கொண்டிருப்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

FROM POET K.MOHANARANGAN - Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First Draft) WITH NO TRAILS...

 FROM POET K.MOHANARANGAN

Rendered in English by

Latha Ramakrishnan (*First Draft)

WITH NO TRAILS.....

You are invited to an unfamiliar household. As you hesitatingly step inside, amidst those new faces there, your nostrils come into contact with a hitherto unknown scent. While probing to know wherefrom it comes your eyes come into contact with an incense stick. By then you start talking with those present there about the purpose of your visit. After the completion of the long dialogue it was only when you are about to leave that you accidentally rise your eyes and glance at the corner and notice a few specs of ashes remaining there. After it is fully burnt, when did the fragrance fully ceased to be – You are not able to presume. The scent that you felt rare you try to bring it back to your memory – but nothing concrete surfaces. No more time to ponder and over you set forth for the next work. After that though on many a time you endeavoured to inhale that scent once again, all your efforts proved in vain. The memory that has come to stay as an unrealized longing deep down in your heart of hearts turn you calm and composed. With the passage of Time the course and rhythm of your longing change. Now all that you propose is just this: Between Being and becoming Non-Being, with the ‘When’ being unknown we should slip off from the memory of one and all and evaporate - just as the scent of the incense stick.

யாதும் சுவடு படாமல்

க.மோகனரங்கன்

அறிமுகமில்லாத ஒரு வீட்டிற்கு அழைக்கப்பட்டிருக்கிறீர்கள். தயக்கத்தோடு அடியெடுத்து வைத்து உள் நுழைகையில், அங்கே இருக்கும்

புதிய முகங்களுக்கு நடுவே அதுவரையிலும் அறிந்திராத ஒரு நறுமணத்தை உங்கள் நாசி உணர்கிறது. எங்கிருந்து அது வருகிறது எனத் துழாவுகையில் அறையின் ஒரு மூலையில் புகைந்து கொண்டிருக்கும் ஊதுபத்தி உங்கள் கண்களில் படுகிறது. அதற்குள் அங்கிருப்பவர்களோடு வந்த காரியம் குறித்து பேசத் தொடங்குகிறீர்கள். நீண்ட உரையாடல் முடிந்து, நேரம் கருதி அவசரமாகப் புறப்படத் தயாராகும் போதுதான் எதேச்சையாக எறிட்டுப் பார்க்கிறீர்கள், அம் மூலையில் உதிர்ந்த சாம்பல் துளிகள் கொஞ்சம் போல எஞ்சியிருப்பதை. எரிந்தடங்கிய பின் எப்போது அந்த மணம் தீர்ந்துபோனது என்பதை உங்களால் அனுமானிக்க முடியவில்லை. அரிதானது என்று எண்ணிய அந்த வாசனையை மீளவும் ஒரு முறை நினைவுக்குக் கொண்டுவர முயலுகிறீர்கள். திடமாக ஒன்றும் திகைந்து வரவில்லை. அதற்கு மேலும் யோசிக்க அவகாசமின்றி அடுத்த வேலைக்குக் கிளம்பிப் போகிறீர்கள்.அதன் பிறகு எத்தனையோ சந்தர்ப்பங்களில் மனதை நுணுகிப் பார்த்தும் அந்த மணத்தை மீளப் பெறுவதற்கு உங்களால் இயலவில்லை. அடி மனதில் அழியாதவொரு ஏக்கமாகத் தங்கிவிட்ட அந் நினைவு உங்களை உள்ளூர நிதானமாக்குகிறது. நாட்பட உங்கள் நாட்டத்தின் கதி மாறுகிறது. இப்போதைக்கு உங்கள் உத்தேசமெல்லாம் இதுதான். இருப்பதற்கும் இல்லாமல் போவதற்கும் இடையில் எப்போது என்று தெரியாமலே, அறிந்த யாரொருவர் நினைவிலிருந்தும் நழுவி மறைந்து விடவேண்டும், அந்தப் பத்தி வாசனையைப் போலவே.

அன்னா அக்மதோவாவின் கவிதை - 21

  அன்னா அக்மதோவாவின் கவிதை - 21

ஆங்கிலத்திலிருந்து தமிழில்:

லதா ராமகிருஷ்ணன்

காட்டுத்தேனில் இருக்கிறது விடுதலையின் மணம்

புழுதியிலிருக்கிறது ஒரு சூரியக்கதிருடையது.

ஒரு பெண்ணின் வாய் – ஊதாப்பூவினது

பொன்னுக்கு மணமேது?

நீரனைத்தாய் Mignonette செடி

காதல் _ ஆப்பிள்போல்

ஆனால் எப்போதுமே தெரிந்துகொண்டிருக்கிறோம் நாம்

ரத்தமாகவேயிருக்கும் ரத்தத்தின் நெடி.

*Mignonette சிறு மலர்கள் கொண்ட ஒரு வகை தோட்டச் செடி.

முயன்றுபார்ப்போம் மொழிபெயர்ப்பை - தொகுதி - 1, தொகுதி - 2

 முயன்றுபார்ப்போம் மொழிபெயர்ப்பை 

தொகுதி - 1, தொகுதி - 2

CONTINUUM - AN ANTHOLOGY OF 100+ CONTEMPORARY TAMIL POETS

 

CONTINUUM - AN ANTHOLOGY OF 

100+ CONTEMPORARY TAMIL POETS RENDERED IN ENGLISH BY DR.K.S.SUBRAMANIAN.

வாய்ச்சொல் வீரர்களும் ”வாழ்க வாழ்க” வாயர்களும் - ரிஷி (லதா ராமகிருஷ்ணன்)

 வாய்ச்சொல் வீரர்களும்

”வாழ்க வாழ்க” வாயர்களும்

ரிஷி

(லதா ராமகிருஷ்ணன்)

ஒரு குறிப்பிட்ட நாளில் குறிப்பிட்ட நேரத்தில் குறுகிய காலத்திற்கு சமத்துவம் பேணுபவர்கள் மறவாமல் அதைக் காணொளிக்காட்சிகளாக்கிப் பகிரத் தவறுவதேயில்லை.

உறைந்தும் ஊர்ந்தும் அந்தக் காட்சிகள் அவரை சமத்துவசாலியாகவும்

சாட்சாத் சமூகப்பிரக்ஞையாளர்களாகவும்

காலத்திற்குமாகக் காட்டிக்கொண்டேயிருக்க

அண்ணாந்து பார்க்கவைக்கும் அவர்களுடைய மாடமாளிகைகளும் கூடகோபுரங்களும்

அதிகரித்துக்கொண்டேபோகின்றன.

அதனாலென்ன ? ஒருதரப்பு அன்னாடங்காய்ச்சிகளை

இன்னொரு தரப்பு அன்னாடங்காய்ச்சிகளுக்கெதிராகத் திருப்பிவிட்டால் பின்

பரபரப்பாய்த் தங்களுக்குள் அடித்துக்கொள்வார்களே

யல்லாது

பதுக்கியிருக்கும் கருப்புப்பணத்தின் பக்கம் கவனம் திரும்பாது.

அடிப்பதற்கு

ஆக்ரோஷமாக முழங்குவதற்கு

அசிங்கசிங்கமாகத் திட்டுவதற்கு

அப்பிராணிகள் சிலபலரைத் தேர்ந்தெடுத்துக்கொள்ள வேண்டும்.

அவர்கள்

ஆயிரங்காலத்திற்கு முன்னான புராண நாயகநாயகியராயிருந்தால் இன்னும் நல்லது.

அவர்கள் பேசாத வார்த்தைகளையெல்லாம் பொருள்பெயர்த்துச்சொல்ல வசதியாயிருக்கும்.

அவர்களைக் கடித்துக்குதறி காலால் எட்டியுதைத்து

காறித்துப்பித்துப்பி நம்மை நலிந்தவர் நாயகர்களாகக் காட்டிக்கொள்வது சுலபம்.

வாயற்றவர்களின் வாயாக நம்மை நிலைநாட்டிக்கொண்டுவிட்டால் பின்

வக்கிரமாக விஷமத்தனமாக வண்டைவண்டையாக என்னவேண்டுமானாலும் பேசலாம்.

அலையலையாய் அழைப்பு வரும்

நிலையாய் பேர் புகழ் காசு புழங்கும்

உலைபொங்கமுடியாமல் அழுதுகொண்டிருப்போருக்கான உங்கள் முழக்கத்திற்குக் காத்திருக்கும் உள்நாட்டு வெளிநாட்டு அரங்குகள்.

சிரங்கும் சொறியும் சேத்துப்புண்ணும் சீதபேதியும்

நிரந்தரமாகிவிட்ட மக்கட்பிரிவினருக்காகப் பேசிப்பேசியே

விருந்துகளில் குறைந்தபட்சம்அறுபது உணவுவகைகளை

இருபது உணவுமேடைகளில் ருசித்துச் சாப்பிடலாம்.

கைகழுவப் போகும் வழுவழு வாஷ்பேஸினின் மேற்புறம்

பிரம்மாண்ட ஓவியத்தில் யாருடைய கண்களேனும் நெருப்பைக் கக்கிக்கொண்டிருக்கட்டும்.

அல்லது, குறைந்தபட்சம் கருத்தைக் கவரும் முத்திரை வாசகம் ஒன்று தீப்பொறிகள் பறக்கத் தரப்பட்டிருக்கட்டும்.

காகிதத்தீ கருக்கிவிடாது எதையும் என்ற அரிச்சுவடியை அறிந்துவைத்திருந்தால் போதும்.

ஆம், அதுவே போதும்.

FLEETING INFINITY - A BILINGUAL VOLUME OF CONTEMPORARY TAMIL POETRY

 இது 2019இல் வெளியான தொகுப்பு