SELF-PORTRAIT OF A PSEUDONYM
‘rishi’
(latha ramakrishnan)
My pseudonym is my private cabin;
Throne;
Friends’ circle;
Home; nation; society; world.
Sea; vast space of wide jungle;
Time; Time beyond;
Origin of dreams; their warehouse…..
The treasury of my hopes’
The sacred tree of eternity branching
out of me…
A vision so divine
Heavenly Music …..
It is but natural for those who fail to see
the distinctly exclusive identities in a pseudonym _
the doubly long life _
Energy tripled
being alive multiplied
- to indulge in empty debates.
I live with the unshaken belief
that my freedom lies in the kingdom
inside Zero
How foolish of you
to lecture me on name and fame?
Never have I cared (nor slogged) to
have my name engraved
in any of the print and visual inscriptions.
In fact, I want my writings to disappear without a trace
along with my exit.
It is my earnest wish.
(If required, I intend to write a will to this effect.)
For, getting into the merciless hands of people like you
they shouldn’t be subjected to a life of slavery.
My poem too can be written in your
‘second-skin’ like pseudonym
and kicking the art that you so much care for
making it fall on dust and dirt
and decry it like n ever before.
If I hurt you with your own self
You might feel the pain
But, my poesy can’t ever stoop so low as you.
(* as this is my own poem i have taken liberties with my english translation, which can be improved, but may or may not be improved! -Latha) . This poem is included in my poem-collection 'IPPODHU'
புனைபெயரின் தன்வரலாறு
அரியாசனம்;
நட்புவட்டம்;
வீடு; நாடு; சமூகம்; உலகம்;
கடல்; கானகப் பெருவெளி;
காலம்; காலாதீதம்;
கனாக்களின் கொள்ளிடம்….
என் நம்பிக்கைகளின் கருவூலம்;
என்னிலிருந்து பல கிளைபிரிந்து
விரிகின்ற கற்பகவிருட்சம்…
காணக் கண்கோடிவேண்டும் தரிசனம்,
தேவகானம்…..
ஒரு புனைபெயருக்குள் இயங்கிக்கொண்டிருக்கும்
தனியடையாளங்களை,
இருமடங்கு வாழ்வை,
மும்மடங்கு ஆற்றலை,
பன்மடங்கு உயிர்ப்பை
இனங்காணவியலாதவர்கள்
விதண்டாவாதம் செய்வது இயல்புதான்.
பூஜ்யத்திற்குள் ராஜ்யமே என் பரிபூர்ண சுதந்திரமாய்
வாழ்ந்துவருபவள் நான்.
எனக்கா வகுப்பெடுக்கிறாய் _
பெயரென்றால், புகழென்றால் என்னவென்று?
என் பெயரையோ படைப்புகளையோ
எந்தப் பத்திரிகைக் கல்வெட்டுகளிலும் பொறித்துவைக்க
என்னாளும் நான் பிரயத்தனப்பட்டதில்லை.
என்னோடு என் எழுத்துக்களும் தடயமின்றி மறைந்திடவேண்டும்
என்பதே என் பெருவிருப்பம்.
(தேவைப்பட்டால் அதுகுறித்து
ஓர் உயில் எழுதிவைக்கவும் எண்ணமுண்டு!)
உன்னொத்தவர்களின் இரக்கமற்ற கைகளில் சிக்கி
யவை அடிமைகளாய் சீரழிந்துவிடலாகாது.
நீ மிகவும் நேசிக்கும் உன் புனைபெயரையே நானும் வரித்து
நீ மிகவும் நம்பும் கலையைப் புழுதியில் தள்ளிக் கரித்துக்கொட்ட
என் கவிதையால் முடியும்;
உன்னைக் கொண்டே உன்னைக் காயப்படுத்தினால்
ஒருக்கால் வலி புரியலாம் உனக்கும்.
எனில், கீழ்மை பழகாது என் கவிதை யென்றும்.
மூலக்கவிதை என்னுடையதே என்பதால் ஆங்கில மொழிபெயர்ப்பில் சில மாற்றங்களைச் செய்துள்ளேன். இந்த மொழிபெயர்ப்பு முடிந்த முடிவானதல்ல; ஆனால், அப்படி உறுதியாகச் சொல்வதற்கில்லை! - லதா)
'இப்போது’ என்ற தலைப்பில் வெளியாகியுள்ள என் கவிதைத்தொகுப்பில் இடம்பெற்றுள்ளது.
No comments:
Post a Comment