அன்பின் விலை - ரிஷி (லதா ராமகிருஷ்ணன்)

 அன்பின் விலை

ரிஷி

(லதா ராமகிருஷ்ணன்)

யாருமே சொல்லாதவொரு காரோப்ளேன் கதை சொன்னான் –

பேரானந்தமாயிருந்தது குழந்தைக்கு.

சீராட்ட அதன் கையில் சில

புலிப்பஞ்சவர்ணக்கிளி யளித்தான்.

கலகலவென்று கைகொட்டிச் சிரித்தது பிள்ளை.

விண்ணோக்கிப் பாயுமொரு ஆறு பாரு

என்று காட்டினான்.

கண்விரியக் கண்டுகளித்தாள் குட்டிமனுஷி.

குழந்தைக்கு அவனை மிகவும் பிடித்துவிட்டது.

யார் தனக்கு சாக்லேட்டுகள் தந்தாலும்

அதில் அதிகம் அவனுக்கென எடுத்துவைத்து

குறைவாய் தன் வாயில் போட்டுக்கொண்டது.

அவனுடைய தொண்டைக்குள் இறங்கும் இனிப்புச் சுவை

குழந்தை வாயில் அமுதமாய் ருசித்தது.

அவன் ஒரு புகைப்படக்காரன்.

புதுப்புது கதை சொல்லி பிள்ளைக்கு சிநேகக்காரனானான்.

படிப்படியே பிள்ளையின் உலகமே அவனாகிப் போனதை

அவன் அறிவானோ, அறியானோ…..

’உயிர்ப்பின் சாரம்’ என்ற தலைப்பில்

அகில உலக புகைப்படப் போட்டிக்கு அனுப்ப வாகாய்

குழந்தையைப் பலகோணங்களில் படம்பிடித்துக்கொண்டான்.

வந்த வேலை முடிந்தபின் விடைபெறவேண்டியதுதானே.

குழந்தையை ஒருமுறை தூக்கிக் கொஞ்சி

’போய்வருகிறேன், சாக்லேட் வாங்கிவருவேன்.’ என்றான்.

’சாக்லேட் வேண்டாம் -நீ சீக்கிரம்வந்தால் போதும்’ என்று

உதடு பிதுங்கச் சொல்லிக் கையசைத்தது குழந்தை.

முதற்பரிசு கிடைத்தபின் ஒருமுறை திரும்பிவந்தான்

வேறு பல குழந்தைகளோடு சேர்ந்து நின்று

ஸெல்ஃபி எடுக்கும்போது

இந்தக் குழந்தையையும் அழைத்தான்.

பத்தோடு பதினொன்றாகப் பிடிக்காமல்

அழுதபடி மறுத்துவிட்ட குழந்தை

தன்னோடு மட்டுமே பேசும் கரடி பொம்மைக்குக் கதைசொல்ல

மரநிழல் தேடிச் சென்றது.

அடுத்த புகைப்படப்போட்டிக்குத் தயாராகச் சென்றுகொண்டிருக்கும்

அவன் தோள்பையில் கனத்துக்கொண்டிருக்கின்றன

காட்பரீஸ் சாக்லெட்டுகள்.

காற்றின் கேள்வி - ‘ரிஷி’ (லதா ராமகிருஷ்ணன்)

 காற்றின் கேள்வி

‘ரிஷி’

(லதா ராமகிருஷ்ணன்)

முக்காலங்களின் நுண்துணுக்குகளைக் கைவசப்படுத்தி

முடியா சமன்களின் கலைடாஸ்கோப்கோலங்களாய் கவிதையில்

நேற்று முன் தினம் கூடத் தந்துகொண்டிருந்தவரை -

நாளைக்கு அன்பளிக்கத் தருவதற்காக இன்றிரவும் எழுதிக்கொண்டிருப்பவரை -

காணாமல்போய்விட்ட கவியென்றதோடு நில்லாமல்

காலாவதியாகிவிட்ட கவியென்று

சக - கவியொருவர்

கையடித்துச் சத்தியம் செய்து

துண்டுபோட்டுத் தாண்ட

தன்பாட்டுக்கு

உய்யென்று சுழன்றடித்து வீசிக்கொண்டிருக்கும்

நித்தியக் காற்று

மிக அன்பாய் கேட்டது:

யாரைச் சொல்கிறாய் – என்னையா உன்னையா?

கடை எடை கவிதை - ‘ரிஷி’ (லதா ராமகிருஷ்ணன்)

 கடை எடை கவிதை

‘ரிஷி’

(லதா ராமகிருஷ்ணன்)

ஒரு புகைப்படத்தில் புத்தகங்களைப்

பறவைகளாகப்

பறக்கவிட்டுக்கொண்டிருக்கிறார்.

இன்னொரு புகைப்படத்தில் புத்தகங்களைப்

புதையலாகத்

தோண்டியெடுத்து அள்ளிவருகிறார்.

ஒரு காணொளியில் நூல்களுக்கு நடுவில்

கால்மேல் காலிட்டு அமர்ந்தபடி அவற்றிலொன்றை வருடித்தந்தவண்ணமிருக்கிறார்.

வேறொன்றில் ஒரு புத்தகத்தில்

காதலனுக்குரியதும் குழந்தைக்குரியதுமான

குத்துமதிப்பான மொத்த முத்தத்தை

பதித்துக்கொண்டிருக்கிறார்.

சற்றே மங்கலாய்த் தெரியும் காணொளியில்

அருள்பாலிக்கும் புன்னகை யொன்றால்

தன் வதனத்தைப் பொலியச்செய்தவாறு

குற்றேவல் புரியக் காத்திருப்பதா யொரு புத்தகத்தை

அத்தனை பிரியத்துடன் அணைத்துக்கொண்டிருக்கிறார்.

இன்னொரு காணொளியில் நூல்களைப்

பால்புட்டியிலிட்டு

உறிஞ்சியவாறிருக்கிறார்.

எல்லாப் புகைப்படங்களிலும் எல்லாக்

காணொளிகளிலும்

எல்லோரும் புடைசூழத் தன்னைத்தான் கடைவிரித்தபடியிருக்கு மவரை

கலவரத்தோடு பார்த்துக்கொண்டிருக்கிறது

கவிதை

பத்தரைமாற்று முத்திரைக்கவி - ’ரிஷி’ (லதா ராமகிருஷ்ணன்)

 பத்தரைமாற்று முத்திரைக்கவி

’ரிஷி’

(லதா ராமகிருஷ்ணன்)

அடிக்கடி காணக்கிடைக்கின்றன அவருடைய புகைப்படங்கள்

அங்கிங்கெனாதபடி.

அனைத்திலும் யாரோவொரு பிரமுகருடன் தனக்கிருக்கும்

பரிச்சயத்தை நெருக்கத்தைப் பறைசாற்றுவதாய்

புன்னகைத்தவாறு.

நேற்றைய இன்றைய நாளைய அரசியல்வாதிகள்,

நடிகர்கள்;

நியூஜிலாந்து அயர்லாந்து மெக்ஸிகோ மாலத்தீவு என

ஒன்று பாக்கியில்லாமல்

அயல்நாடுகளைச் சேர்ந்த படைப்பாளிகள்….

வழுவழு பக்கங்களாலேயே உயர்தரமானதாக்கப்பட்ட

அறுவை இலக்கிய ஆங்கில இதழ்;

முடிவற்று வெறுப்புமிழ்வதே புரட்சியென

உருவேற்றிக்கொண்டிருக்கும்

மாதமொருமுறை இதழ் _

எல்லாவற்றிலும் அவர்

சிலவற்றில் கோபமாய்

சிலவற்றில் சோகமாய்

சிலவற்றில் சாந்தமாய்

சிலவற்றில் ஆவேசமாய்

சிலவற்றில்

தலையை சிலுப்பிக்கொண்டு

சிலவற்றில்

(அட்டை)மலையை உலுக்கிக்கொண்டு

பத்தரைமாற்று முத்திரைக்கவியின் படங்கள்

எத்தனையெத்தனையோ……

எதிலுமேயில்லை

சத்தமில்லாமல் மொத்தமாய்

அவரைப் பிரிந்துவிட்ட கவிதை.

கைவீசம்மா கைவீசு….. ‘ரிஷி’ (லதா ராமகிருஷ்ணன்)

 கைவீசம்மா கைவீசு…..

‘ரிஷி’

(லதா ராமகிருஷ்ணன்)

அளவைகள் ஒன்றுதாமென்றாலும்

அவற்றிலுள்ள பண்டங்கள் வேறு வேறு;

வாங்குபவர்களும் விற்பவர்களும் வேறு வேறு....

வாங்கிச்செல்பவர்கள் நுகர்வோர் என்றாலும்

அவர்களே பயனாளிகள் என்று உறுதியாகச் சொல்லவியலாது.

பணம்கொடுத்து வாங்குபவர்களா

பயன்படுத்துபவர்களா _

யார் நுகர்வோர்?

பணம்கொடுத்து வாங்கினால் தானா?

பண்டமாற்றுசெய்தால்…?

எது எதன் மாற்று?

எதன் மாற்று காற்று?

மனதின் விலைநிர்ணயம் பணத்தின் கையிலா?

பணத்தின் விலைமதிப்பு மனதின் கையிலா?

கையுண்டோ மனதிற்கு?

கைவீசம்மா கைவீசு

கடைக்குப் போகலாம் கைவீசு….

வீசும் கை வீசித் தளர

வீதியோரங்களில் மூடத்தொடங்கும் கடைகள்.

துளி பிரளயம் - ரிஷி (லதா ராமகிருஷ்ணன்)

 துளி பிரளயம்

ரிஷி

(லதா ராமகிருஷ்ணன்)

திடீர் திடீரெனத் தளும்பும் மனம்...

சில சமயம் லோட்டா நீராய்

சில சமயம் வாளி நீராய்

சில சமயம் தண்ணீர் லாரியாய்

சில சமயம் ஆடிப்பெருக்கு காவிரியாய்

சில சமயம் சமுத்திரமாய்….

ஐஸ்கட்டிக்கடலாய் உறைந்திருக்கும்

நேரமெல்லாம்

அடியாழத்தில் தளும்பக் காத்திருக்கும்

லாவா....

நடுவில் பல பக்கங்கள் கத்தரிக்கப்பட்டு… ரிஷி (லதா ராமகிருஷ்ணன்)

 நடுவில் பல பக்கங்கள் கத்தரிக்கப்பட்டு…

ரிஷி

(லதா ராமகிருஷ்ணன்)

பாரிய பெருநிலத்தை

வாரிசுரிமையாய் வம்சச் சொத்தாய்

அரியணை யேறி யரசாண்டு துவம்சம் செய்த

கொடுங்கோலாட்சியாளர்களின் அநியாய

அக்கிரம

அநீதிகள் ஆக்கிரமிப்புகளையெல்லாம்

விரும்பி மறந்துவிடுபவர்கள் _

திரும்பத் திரும்ப மன்னித்துவிடுபவர்கள் _

வெகுசுலபமாய் கடந்துசெல்பவர்கள் _

வேகவேகமாய் தரைவிரிப்பின் கீழ்

மறைத்துவிடுபவர்கள் _

ஒரு புள்ளியிலிருந்து பார்க்கத்

தொடங்குகிறார்கள்

சகமனிதர்கள் அனுபவிக்கும்

சித்திரவதைகளை.

அதற்குமுன் அனுபவித்த

சாட்டையடிகளின்

ரத்தக்கசிவுகள் ரணகாயங்களின்

தழும்புகளைப் பார்க்க மறுக்கும் இவர்கள்

அவற்றைக் கணக்கிலெடுத்துக்

கொள்வதில்லை.

சென்ற பல வருடங்களில் சமத்துவம் பேசித்

தம் சொத்துமதிப்பைப்

பன்மடங்காகப் பெருக்கிக்கொண்டவர்களை சகமனிதநேயவாதிகளாகக்கூடப்

பார்க்கச் சித்தமாயிருக்கு

மிந்தச் சிந்தனையாளர்கள்

குறிப்பிட்ட ஒரு பகலிலிருந்து பெற்றுக்கொள்கிறார்கள்

தம் பிரக்ஞையை.

அதுவே முதல் சூரியோதயமென

முழங்குகிறார்கள்.

இத்தனை காலம் சமத்துவம் போதித்த

வர்களதைச்சத்தியமாய்ப் பேசியிருந்தால்

இன்று அத்தனை மக்களுக்கும்

கிடைத்திருக்கும்

அடிப்படை வாழ்வுரிமைகள்.

இது புரியாதவர்களல்ல இவர்கள்;

பார்க்கமறுக்கும் அறிவுசாலிகளின்

விழிகளுக்கு அப்பால்

விரிந்துகிடக்கிறது பேருண்மை

வானம்போல்.

மொத்தமா யொரு தலையில் பழியைப் போட்டுவிடுவதே

பத்தரைமாற்று அறிவுசாலியாக உடனடி வழியென்

றான பின்

சத்தமாய் இன்னும் சத்தமாய்

இன்னுமின்னும் சத்தமாய்ப்

போட்டுத் தாக்கி

குழிபறித்துப் புதைப்பதற்கென்றே

கிழிபடும் வரலாறு.All reactions:

பொருளதிகாரம் - ‘ரிஷி’ (லதா ராமகிருஷ்ணன்)

 பொருளதிகாரம்

‘ரிஷி’

(லதா ராமகிருஷ்ணன்)

நவீன கவிதை நாட்குறிப்பேடு அல்ல

கவிஞர் என்ன நினைத்து எழுதினாரோ அதையே

வாசிப்போரும் வழிமொழிவதற்கு…

அதே சமயம் கவிதை கசங்கிக் கிழிந்த தாளல்ல -

பொருள்பெயர்த்தல் என்று கூறி யதைக்

கண்டபடி துண்டுதுண்டாய்ப்

பிய்த்துப்போடுவதற்கு;

சக வாசக மனதைக் குப்பைத்தொட்டியாக பாவித்து

அதில் கவிதையின் அர்த்தமெனச் சிலவற்றைச்

சுருட்டியெறிவதற்கு.

ஒற்றையர்த்தம் எனும் அதிகார மையத்தைச்

சிதறடிப்பதான போர்வையில்

குறிப்பிட்ட சில அர்த்தங்களைக் கவிதையின்

மேல் கைபோன போக்கில் பொதியேற்றிச்

சுமக்கவைக்கலாகாது

வாசகப்பிரதியென்ற பெயரில்.

கவிதை விரித்துவைக்கும் பல கொடுங்கோலாட்சிச்

சித்திரங்களை

ஒற்றைச் சக்கரவர்த்தியை சாணியடித்தலாய்

முடிந்த முடிவான வாசிப்பாக முன்வைத்தல்

வாசக வித்தகமா?

வன்மப் பித்தலாட்டமா?

பிரதியின் அர்த்தம் பற்பல என்று சொல்வதால்

பிரதிக்கு நான் விரும்பும் ஒற்றையர்த்தத்தைத்

தரவும் அதையே பரவலாக்கவும்

உரிமையுண்டு எனக்கு மட்டுமே என்பார்

வெறும் வாசிப்போர் அல்ல;

வாசிப்பு வன்முறையாளர்கள்.

வாசகப்பிரதிகள் பலப்பல வெனச் சொல்லியவாறே

கவிதையின் வரிகள் முன்வைக்கும் பிம்பங்களை

யொரு மொந்தையாக்கி

நிந்தனைக்கென்றே கட்டம்கட்டிவைத்திருக்கு

மொரு திருவைக்

கரும்புள்ளி செம்புள்ளி குத்தி கழுதையில் ஏற்றமுடியவில்லையே

என்ற கோராமையோடு

நூறாயிரம்விதமா யொரேயொரு பொருளைக்

கவிதையின் வரிகள் வரியிடைவரிகளில்

வலிந்தேற்றிக் காட்டினா லது

வாசிப்பின் ரோகம்;

வாசிப்புக்குச் செய்யும் துரோகம்.

அப்படியே அதுதா னொரு கவிதையின்

மறைபொருளென்றாலும்

தனி யொரு கவிஞரின் வரிகள் தெரிவிப்பதெல்லாம்

கேள்விக்கப்பாற்பட்ட உண்மையென்று

கொள்ளத்தான் வேண்டுமா என்ன?

ஆபத்தானது ’ஆம்’ எனும் வாசக மனநிலை

கையடித்துச் சத்தியம் செய்தல்

கவிதைக்கு கைவரக்கூடாத கலை.

அவரவர் கேள்விகள் அவரவர் பதில்கள்

அவரவருக்கென்று விருப்புவெறுப்புகள்

பல்வகைப் பயன் கருதிக் கட்டும் பாட்டுக்கள்

பூட்டுகளுக்கேற்ற திறவுகோலா

கவிதையாக்கலும்

பொருள்கொளலும்?

அனைத்திற்கும் மேலா யொரு அடிப்படை உண்மை _

யதைக் கண்ணின் மணியெனக் கொள்வதே

மரபு நவீன மற்றெல்லா மெய்க் கவிஞர்களின்

மனத் தின்மையாக.