மேம்போக்குப் பிரசங்கிகளும் PAPER MACHE மலைகளும்
ரிஷி
(லதா ராமகிருஷ்ணன்)
பசியின் கொடுமையை வருடக்கணக்காக அனுபவித்தவன்
முன்
பத்து தட்டுகளில் பதார்த்தங்கள் வைக்கப்பட்டபோது
அவனையுமறியாமல் அவன் நாவில் சுரந்த உமிழ்நீரை
மட்டந்தட்டிப் பேசிப்பேசியே அந்த மாளிகையில்
அன்றாடங்கள் காலாவதியாகிக்கொண்டிருந்தன
மற்றவர்களைத் திட்டித்திட்டி
மதிப்பழித்து வெறுப்புமிழ்ந்து விஷங்கக்கி
மக்கள்நலப்பணி செய்துகொண்டிருந்தவர்
தானே பணங்கொடுத்துத் தயாரித்த
மாபெரும் விளம்பரபதாகையில்
முகம் மலரச் சிரித்துக்கொண்டிருந்தார்.
மேடுபள்ளமாய் காலிடறிக் கீழே விழச் செய்யக்
காத்திருக்கும் வீதியில்
அடிப்பிரதட்சணமாய் நடந்துகொண்டிருந்த
எளிய மனிதர் அதைப் பார்த்து
மெல்ல முறுவலித்துச் சொல்லிக்கொள்கிறார்
முணுமுணுப்பாய் -
மலையேறுபவர்களெல்லாம் மானுடம் உய்விக்க வந்த
மகோன்னதப் பிரசங்கிகளாகிவிட முடியாது.
மனம் வேண்டும் அதற்கென்றொரு
மன எளிமை வேண்டும்
மனிதநேயம் வேண்டும்
மழையனைய சமநோக்கு சார்பற்ற கொடையளிப்பு
முத்துமுத்தான நீர்த்துளிகளாய் பிறக்கும்
சுத்தமான சுயநலமற்ற கருத்துச்சிதறல்கள்
சத்தியவேட்கை
கழுத்திலிறங்கும் கத்தியை முத்தமிடும் நெஞ்சுரம்
கணங்கள் யுகமாவதை உணரமுடிந்த சித்தம்
இத்தனையும் வேண்டும்
இன்னமும் வேண்டும்
எந்தரோ மகானுபாவர்களை காணக்
கண்கோடி வேண்டும்.
கண்டுணர வேண்டும் சதா உள்விழித்திருக்கும்
கண்கள்கோடி
குண்டுசட்டியில் குதிரையோட்டிக்கொண்டிருக்கும்
ஆன்லைன் அரண்மனைவாசிகளுக்குத்
தொடுவானமாகும் சிறுகுன்றேற்றமும்.
