கருத்துரிமை
‘ரிஷி’
(லதா ராமகிருஷ்ணன்)
”அட, கண்ணைத் திறந்து பாரப்பா!
அநியாயத்திற்கு
வெட்கப்படுகிறாயே
என்று
கடகடவென்று சிரித்துக்கொண்டே
சாதுச்
சிறுவனின் கண்களைப் பொத்தியிருந்த
அவன்
கைகளை
வலுக்கட்டாயமாக
விலக்கியபடி
எதிரே
ஓடிக்கொண்டிருந்த நீலப்படத்தைப்
பார்க்கச்
செய்த பெரியமனிதர்
உன்
அம்மாவும் அப்பாவும் இதைச் செய்ததால்தான்
நீ
பிறந்தாய்,
“தெரியுமா?”
என்றார்.
”தெரியும்
ஐயா,
அவர்களுக்கென்று
அறையில்லாதபோதும்
அவர்கள்
இருளையும் பிள்ளைகளின் உறக்கத்தையும்
தங்கள்
தனியறையாக மாற்றிக்கொண்டவர்கள்
ன்பதையும்
நான் அறிவேன்”
என்றான்
சிறுவன்.
’மறுத்துப்பேசுமளவுக்கு
வளர்ந்துவிட்டானா –
தறுதலை
வேலையை
விட்டு நீக்கி வாலை ஒட்ட
அறுத்துவிடவேண்டியதுதான்
என்று
கறுவிக்கொண்டவர்
வாய்திறப்பதற்குள்
_
”போய்வருகிறேன்
ஐயா,
இன்னொரு
வேலை கிடைக்காமலா போய்விடும்”
என்று
அவர் மனதைப் படித்தவனாய்
கூறிய
சிறுவன்
”பீயும்
மூத்திரமும் கழியாமல்
பெறமுடியுமா
நலவாழ்வு?
பாரு
பாரு என்று சொல்வீர்களா அதையும்?”
என்று
வருத்தம் நிறைந்த குரலில் கேட்டவாறு
திரும்பிப்பாராமல்
சென்றான்.
Ø
No comments:
Post a Comment