மெய்த்தோற்றங்கள் - ரிஷி (லதா ராமகிருஷ்ணன்)

 மெய்த்தோற்றங்கள்

ரிஷி

(லதா ராமகிருஷ்ணன்)

பிறவி நடிகர் திலகங்களும்

நடிகையர் திலகங்களும்

தருவித்துக்கொண்ட நவரச முகபாவங்கள்

புகைப்படங்களை ஒரு திரைப்படத்தின் காட்சித்துணுக்குகளாக நம் முன் வைத்தவாறே.

அழும்போதும் ஆத்திரப்படும்போதும்

அழகாகக் காட்சியளிக்கவேண்டும் என்ற கவனமாகவே யிருக்கும் நடிகையர் திலகங்கள்

இயல்பாக நடப்பதாய்

இடுப்புவளைவை எடுப்பாக்கிக் காட்டியவாறே

ஒயிலாக நடந்துகொண்டிருக்கிறார்கள்

இணையப்பக்கங்களில்.

அவர்கள் வெட்டியொட்டும் வாசகங்களை

யெல்லாம்

அவர்களுடையதாக மாற்றிவிடும் வித்தையை

வெகு இயல்பாகக் கைக்கொண்டவர்கள்

இருகைகளிலுமான இருபதுவிரல்களால் எழுதிக்கொண்டேயிருக்கிறார்கள்.

இருக்கையை விட்டு இம்மியும் நகராமல்

வைத்தகண் வாங்காமல் பார்த்துக்கொண்டிருப்பவர்கள்

இந்தத் திரைப்படம் ‘ஆர்ட்’ படமா ‘மசாலா’ப் படமா

என்று தங்களைத்தாங்களே கேட்டுக்கொள்ளும் நாள்

தொலைவிலோ அருகிலோ

இருக்கிறதோ இல்லையோ….

இதன் மூலம்…. ரிஷி (லதா ராமகிருஷ்ணன்)

 இதன் மூலம்….

ரிஷி

(லதா ராமகிருஷ்ணன்)

மூலக்கவிதையில் ’குரல்வளையில் சிக்கிக்கொண்ட கனன்றெரியும் கங்கு’ என்றிருந்தது

மொழிபெயர்ப்பில்

’கனன்றெரியும் கங்கின் குரல்வளையில் சிக்கிக் கொண்டு’ என்றானதில்

ஏதும் தவறில்லை யென்பாரும்

எல்லாமே தவறாகிவிட்டதென்பாரும்

இதுவே மொழிபெயர்ப்பின் creativity என்பாரும்

இல்லையில்லை atrocity என்பாரும்

இஃதன்றோ மொழிபெயர்ப்பின் தனித்துவம் என்பாரும்

இதுவொரு கேடுகெட்ட தடித்தனம் என்பாரும்

கிசுகிசுப்பாய்த் தர்க்கித்தவாறிருக்க

நமுட்டுச்சிரிப்போடும்

நிஜமான வருத்தத்தோடும் சிலர்

மெல்ல நகர்ந்துவிட

இவையேதுமறியாது அருள்பாலிக்கும் அறியாமையில்

மொழிபெயர்ப்பாளர் ‘லைக்’குகளைக் கணக்கிட்டுக் கொண்டிருக்க

அணைய வழியின்றி அந்தக் கங்கு

குரல்வளையில் இன்னமும் கனன்றெரிந்து

கொண்டிருக்கக் காண்போம் –

தத்தரிகிட தத்தரிகிட தித்தோம்....

அன்புப்போலிகள் - ‘ரிஷி’ (லதா ராமகிருஷ்ணன்)

 அன்புப்போலிகள்

‘ரிஷி’

(லதா ராமகிருஷ்ணன்)

எல்லோருக்கும் நல்லவராக இருப்பதாகக் காட்டிக்கொள்பவர்களிடம்

அன்பு ததும்பிக்கொண்டிருப்பதற்கு பதிலாக

தன் பெருந்தன்மை குறித்த கர்வமே அதிகம்.

கூடவே அதில் பாசாங்கும் பயமும்

பிழைப்பிற்கான யத்தனமும்.

எதிரியற்ற போரில் வெல்லும் பிரயத்தனமும்.

குதிரையை கழுதையென்றாலும் மறுத்துப்பேசத்

தடுத்துவிடும் தோழமை யென்ற

கணக்கும்.

எனத் தெரிந்து பல காலமாகிறது

எனக்கும் உனக்கும்.

முன்பும் பின்பும் அன்புப்பழமாக

அனைவருக்குமானவராக

நெஞ்சு நிமிர்த்தி புன்னகைத்துக்

கொண்டேயிருப்பவரிடம்

கேட்கவேண்டும்

பதில் கிடைத்துவிட்ட அந்த ஒரே கேள்வி:

நீங்கள் நல்லவரா? கெட்டவரா?

அவரவர் – அடுத்தவர் - ’ரிஷி’ (லதா ராமகிருஷ்ணன்)

 அவரவர் – அடுத்தவர்

’ரிஷி’

(லதா ராமகிருஷ்ணன்)

(* சமர்ப்பணம்: கவிதைப் பிதாமகர்களுக்கும்

‘க்ரிட்டிஸிஸ’ப் பீடாதிபதிகளுக்கும்)

....................................

‘ஆவி பறக்கக் காப்பியருந்தினேன்’ என்று

அதிநவீனமா யொரு வரி எழுதியவர்

‘அருமையின் அரிச்சுவடியும் அகராதியும் இஃதே’ என்று

ஆட்டோகிராஃப் இட்டு முடித்தபின்

'தன் வலியை உலகக்கண்ணீராகப் புலம்பினால்

கவிதையாகிடுமா'வென

அடுத்த கவியை இடித்துக்காட்டி

‘நிலம் விட்டு நிலம் சென்றாலும்

நகம்வெட்டித்தானேயாகவேண்டும்’ என்று

தன் கவிதையின் இன்னுமொரு வரியை எழுதிவிட்டு.

பின்குறிப்பாய்,

‘கவிதைவரலாற்றில் க்வாண்ட்டம் பாய்ச்சல் இதுவென்றால்

ஆய்வுக்கப்பாலான சரியோ சரியது கண்டிப்பாய்’

எனச் சிரித்தவாறு முன்மொழிந்து வழிமொழிந்து

"வந்துபோன என் வசந்தம் தந்ததொரு தனி சுகந்தம் என்று

சொத்தை ‘க்ளீஷே’க்களைக் கவிதையாக்கி

தத்துப்பித்தென்று உளறி வதைக்கிறாரெ"ன

சக கவியைக் கிழிகிழித்து

சத்தான திறனாய்வைப் பகிர்ந்த கையோடு

"முத்தான முத்தல்லவோ, என் முதுகுவலி

உலகின் குத்தமல்லவோ" என

கத்துங்கடலாய்க் கண்கலங்கிப்

பித்தாய் பிறைசூடிப் பிரபஞ்சக் கவிதையாக்கி

மொத்தமாய் மேம்படுத்திக்கொண்டிருக்கிறார்

வெத்துக்காகிதத்தை!

(*தனிமொழியின் உரையாடல் – கவிதைத் தொகுப்பிலிருந்து)

சதுர நிலவின் மும்முனைகள் - ‘ரிஷி’ (லதா ராமகிருஷ்ணன்)

 சதுர நிலவின் மும்முனைகள்

‘ரிஷி’

(லதா ராமகிருஷ்ணன்)

தன் சதுர நிலவை

உள்ளங்கைக்குள் பொதிந்துவைத்திருந்தது குழந்தை.

வட்டமாயில்லாதது எப்படிச் சந்திரனாகும் என்று

கெக்கலித்துக் குற்றஞ்சாட்டி

கத்தித்தீர்த்த திறனாய்வாளரைப் பார்த்து

கன்னங்குழியச் சிரித்து

தன் ஒரு நிலவைப் பல வடிவங்களில்

பிய்த்துப்போட்டதில்

பெருகிய ஒளிவெள்ளத்தைக்

கைகுவித்து மொண்டு குடித்து மகிழ்ந்த குழந்தை

நாவறள நின்றிருந்தவரை அன்பொழுகப் பார்த்து

அவர் கையிலிருந்த தரவரிசைப்பட்டியல் தாளைத்

தன் சின்னக்கைகளால் விளையாட்டாய்ப் பறித்து

அதில் சிறிது ஒளிநீரை அள்ளி ஊற்றி

அவரிடம் குடிக்கச் சொல்லித் தந்த பின்

தன்போக்கில் துள்ளி முன்னேறிச் சென்றது.

அடியாழம் - ‘ரிஷி’ (லதா ராமகிருஷ்ணன்)

 அடியாழம்

‘ரிஷி’

(லதா ராமகிருஷ்ணன்)

உண்மை சுடும் என்றார்கள்

உண்மை மட்டுமா என்று உள் கேட்டது

உயர உயரப் பறந்தாலும் ஊர்க்குருவி பருந்தாகுமா என்றார்கள்

எதற்கு ஆக வேண்டும் என்று உள் கேட்டது.

ஊரோடு ஒத்துவாழ் என்றார்கள்

யாரோடுமா – அது எப்படி என்று உள் கேட்டது.

காரும் தேரும் வேறு வேறு என்றார்கள்

நான் சொன்னேனா ஒன்றேயென்று

என்று உள் கேட்டது.

மௌனம் சம்மதம் என்றார்கள்

உனக்கா எனக்கா என்று உள் கேட்டது.

முற்பகல் செய்யின் பிற்பகல் விளையும் என்றார்கள்.

முற்பகல் செய்தா பிற்பகல் விளைகிறது என்று உள் கேட்டது.

தர்க்கம் குதர்க்கம் என சொற்கள் சரமாரியாக சீறிப்பாய

அர்த்தம் அனர்த்தத்தை அசைபோட்டபடி

உறக்கத்தில் ஆழத் தொடங்கியது உள்.

உள்ளொளியின் இருளில்…. ‘ரிஷி’ (லதா ராமகிருஷ்ணன்)

 உள்ளொளியின் இருளில்….

‘ரிஷி’

(லதா ராமகிருஷ்ணன்)

சுடர் விளக்கொளியைப் பார்த்தல்

ஒரு தரிசனமாக

இருகைகூப்பித் தொழுகிறாள்.

சுடர் அணையப் பார்க்கிறது.

கை குவித்துத் தடுக்கிறாள் காற்றை.

உள்ளிறங்கிய திரியை உடனடியாக விளக்கின் குகைவழியாக மேலுயர்த்துகிறாள்.

கொஞ்சம் எண்ணெய் எடுத்துவந்து ஊற்றுகிறாள்.

அலையும் சுடருக்குள்ளிருந்து காலம் எட்டிப்பார்ப்பதுபோல்

தோன்றுகிறது.

நக்கலாக சிரிப்பதுபோலவும்.

மருள் மனம் மறுபடி மறுபடி சொல்லிக்கொள்கிறது

தனக்குத்தானே _

'அணையவே ஒளி

ஒளியின் மறுபக்கம் இருள்

பொருளின் பொருள் அனர்த்தமாக

அதற்கொரு அர்த்தம் கற்பிக்கும் பிரயத்தனமே

பிரகாசமாக

திரும்ப

இருளும் ஒளியும்

திரும்பத்திரும்ப

திரும்பத்திரும்பத்திரும்ப……..'

மனதின் ஓரத்தில் சுடர்விட்டவாறிருக்கிறது

ஓர் ஒளித்துணுக்கு.