பிரம்மம்
ரிஷி
(லதா ராமகிருஷ்ணன்)
உந்துவது
கால்களா காற்றா மனமா
காலமா அந்த ஆறா வேறா
ஏகாந்தம் அப்படியொன்றும் ஏகாந்தமல்ல
என் என்பதும் நான் என்பதும்
ஒருமை பன்மை மயங்கித் திரிய
என்னோடு நானிருக்குமொரு
அந்தரவெளி;
ஏகாந்தத்தின் கோட்டுருவை வரைவதற்கும்
சாட்சாத் ஏகாந்தத்தில் கரைவதற்கும்
இடைப்பட்ட பெரும்பிளவில்
ருத்ரனின் பிரதாபம் நிசப்தத்தின்
ஓங்காரமாய் ரீங்கரிக்க
ஊஞ்சலாடிக்கொண்டிருக்கும்
முடிவிலி கவிதையின்
ஒரு துளி.
(*கவிஞர் பிரதாப ருத்ரனுக்கு)
No comments:
Post a Comment