பறவைச்சிறகுகள்
‘ரிஷி’
(லதா ராமகிருஷ்ணன்)
’பாவம் உனக்குப் பேச்சே வரவில்லை’ என்கிறீர்கள்.
’நான் பேசிக்கொண்டுதானிருக்கிறேன்
உங்களுக்குத்தான் புரியவில்லை’ என்கிறேன்.
’நான் பேசிக்கொண்டுதானிருக்கிறேன்
உங்களுக்குத்தான் புரியவில்லை’ என்கிறேன்.
’பாவம், பேசுமொழியே இல்லையே உனக்கு’
என்று பச்சாதாபப்படுகிறீர்கள்
’எனக்கு மொழியுண்டு; உங்களால் அதைப்
பழகமுடியவில்லை’ என்கிறேன்.
என்று பச்சாதாபப்படுகிறீர்கள்
’எனக்கு மொழியுண்டு; உங்களால் அதைப்
பழகமுடியவில்லை’ என்கிறேன்.
’நாங்கள் எத்தனை முன்னேறிவிட்டோம்!
பாவம் நீ அதே கூட்டைத்தான்
இன்னமும் கட்டிக்கொண்டிருக்கிறாய் _’
என்று அனுதாபப்படுகிறீர்கள்.
பாவம் நீ அதே கூட்டைத்தான்
இன்னமும் கட்டிக்கொண்டிருக்கிறாய் _’
என்று அனுதாபப்படுகிறீர்கள்.
’உங்கள் வீடு கட்டலைப்போலவே
என் கூடு கட்டலின்
முன்னேறிய தொழில்நுட்பங்களை
உங்களால் அறியவியலாது’
என்று சுட்டிக்காட்டுகிறேன்.
என் கூடு கட்டலின்
முன்னேறிய தொழில்நுட்பங்களை
உங்களால் அறியவியலாது’
என்று சுட்டிக்காட்டுகிறேன்.
போனால் போகட்டும் என்று
பரிந்துபேசினால்
பெரிதாய் சிலுப்பிக்கொள்கிறாயே
என்று கோபப்படுகிறீர்கள்.
பரிந்துபேசினால்
பெரிதாய் சிலுப்பிக்கொள்கிறாயே
என்று கோபப்படுகிறீர்கள்.
பரிந்துபேசுவதுபோல் உங்கள் பெருமையை
பீற்றிக்கொண்டேயிருந்தால் எப்படி
என்று சிரித்தபடியே
பீற்றிக்கொண்டேயிருந்தால் எப்படி
என்று சிரித்தபடியே
உங்களிடம் என்றுமே இல்லாத
என் சிறகுகளை விரித்துப்
பறந்துசெல்கிறேன்.
என் சிறகுகளை விரித்துப்
பறந்துசெல்கிறேன்.
No comments:
Post a Comment