Saturday, June 22, 2024
ரிஷி(லதா ராமகிருஷ்ணனின் உள்ளங்கையுலகு - 1 (முதல் நான்கு கவிதைத்தொகுப்புகள்)
நானாகிய ரிஷி(லதா ராமகிருஷ்ணன்)யின் இதுவரையான 18க்கும் மேற்பட்ட கவிதைத்தொகுப்புகள்
உள்ளங்கையுலகு - 1, உள்ளங்கையுலகு - 2 என்ற தலைப்புகளில் வெளியாக உள்ளன.
முதல் நான்கு கவிதைத்தொகுப்புகள் அடங்கிய
உள்ளங்கையுலகு - 1
சமீபத்தில் வெளியாகியுள்ளது.
கவிஞர் ராகவபிரியனின் மூன்று நூல்கள்
கவிஞர் ராகவபிரியன் நுட்பமான படைப்பாளி. அவருடைய மூன்று நூல்கள் சமீபத்தில் என்னு டைய ANAAMIKAA ALPHABETS மூலம் பிரசுரமாகி யுள்ளன.
நூல்கள் வேண்டுவோர் தொடர்புகொள்ள :
அலைபேசி எண் - 94425 36901( திரு. ராகவபிரியன் தேஜஸ்வி)
Poet Ragavapriyan thejswi (Original name Rajagopalan) was born in 1959, in a not so well-offfamily. He was the second son of his parents – Thejeswi Subramanian and Rajamaniammal. With the father being the only earning member of the family and with ten children of whom six younger sisters to the poet, they struggled hard to survive and get educated.
The poet’s father was a scholar in Tamil , Sanskrit and English and a versatile writer too. Though he was a government employee he had to go on long leave due to various ailments. Unfortunately the family could not preserve and safeguard much of his writings as they were struggling to make both ends meet after the father’s demise in 1986..The poet had to shoulder famility responsibilities early in life, finding a work but his thirst for reading and writing remained in tact.
In 2015 he renewed his writing under the pseudonym Thejeswi and since then he has been actively engaged in penning poetry and essays.
A post-graduate (M.Com, M.Phil) the poet has 22 e-books and three printed books to his credit. He writes on a variety of subjects such as Religion, Philosophy etc., but his favourite genre is poetry, he says. Served in Southern Railways as station master for 23 years and as professor in Railway Training Institute for 12 years.
A proud father of two daughters Poet Ragavapriyan is now living in Srirangam, his native palce in south India with his better half.
1. ராகவபிரியனின் சிறுகதைத்தொகுப்பு
%20%20-%20CORRECTED.jpg)
இலக்கியம் காலத்தின் கண்ணாடி. என்பார்கள். எழுத்தாளர் தனது அக, புற இருப்பை. அதன் அகவய, புறவயக் காரணகாரியங்களை புனை வெழுத்துகளில் பதிவுசெய்கிறார்; பிரதிபலிக்கிறார். இந்தத் தொகுப்பில் இடம்பெறும் பரிணாமம் என்ற சிறுகதை அடுப்பின் மாற்றங்களையும், அதன் வழியே ஏழைக்குடும்பமொன்றின் இருப்பையும், அதன் மாற்றங்க ளையும் எடுத்துக்காட்டுவதுபோல். நல்ல சிறுகதைகள் கதையின் வழியாக சமகால வாழ்வைப் படம் பிடித்துக்காட்டுகின்றன.
திரு.ராகவபிரியனின் சிறுகதைகள் சமகால சமூகத்தின் பொருள் பிரதான வாழ்க்கையின் நிலைகுலைவுகளைப் படம்பிடித்துக் காட்டுவதோடு சமூகத்தின் சில பிரிவினர் தொடர்பான வ்ரலாறு திரிக்கப்படும் விதங்க ளையும் கதைகளினூடாக எடுத்துக்காட்டுகின்றன.
2. கவிஞர் ராகபிரியனின் 30 கவிதைகளும் அவற்றின்
ஆங்கில மொழிபெயர்ப்பும்
THE LITTLE GIRL OF POLE-DANCER
(*Translated by Latha Ramakrishnan)
The little girl of pole-dancer ‘Thombankoothaadi’
is the whiz-kid balancing on the cable
The icon of benevolence of the bakery opposite
would offer just his applause
and no coins
for her gnawing appetite.
Her focus on the balancing pole
turning her legs taut on the cable….
Hunger would seize her stomach
Father’s coin-plate
and mother’s drum-beats
would enable the dance of hunger
go on in full swing
upon her stomach-rope.
As the dance-steps gain momentum
she would grab the baked bread slice of the bakery
picking it with the sharp end of her pole
as the booty of dance royal .
For the hunger of the brilliant little acrobat
running and climbing and walking on the rope
Her very skill, her belly-fill
“Hey you little thief
The man of munificence shrieking
The bread-drops
on the child’s lips
bearing witness to stealing
or starving…?
Anyone can say _
standing on the ground all the way.
2. தொம்பங்கூத்தாடியின் சின்ன மகள்
தொம்பங்கூத்தாடியின்
சின்ன மகள்
கம்பியிலாடும் குழந்தை வித்தகி...
எதிர் ரொட்டிக்கடையின்
அன்ன தாதா
அவளின் பசிக்கு
கைத்தட்டல் மட்டுமே
காசில்லாமல் தருவார்...
அவளின்
சம நிலைக் கம்பில் கவனம்
கம்பியில் கால்களை இறுக்க..
பசி வயிறை இறுக்கிப் பிடிக்கும்..
அப்பாவின் சில்லரைத் தட்டும்
அம்மாவின் மேளத் தட்டும்
அவளின் வயிற்றுக் கம்பியில்
பசியின் நடனத்தை
தாள நயத்துடன்
ஆடச் செய்யும்..
நடன முத்திரையின்
மின்னல் வேகம்
கூடிக் கூட..
ரொட்டிக் கடையின்
வாட்டிய ரொட்டியை
ஈட்டி முனையில்
நர்த்தனக் கொள்ளையாய்
எடுத்துக்கொள்வாள்..
ஓடியேறிக் கம்பியில்
நடக்கும் வித்தகிப் பசிக்கு
வித்தையே உணவு..
திருடி திருடியென
அன்ன தாதா
அறை கூவல்விடுக்க...
குழந்தை உதட்டோர
ரொட்டித்துகள்கள்
திருட்டின் சாட்சியா..?
பசியின் சாட்சியா...?
தரையில் நின்றே
யாரும் சொல்லலாம்..
3. கவிஞர் ராகவபிரியன் நேரடியாக ஆங்கிலத்தில் எழுதிய கவிதைகள் சில
.jpg)
A (SAMPLE) POEM BY RAGAVAPRIYAN
(IN THIS BOOK)
A jumping pest was
simply flying
with great grit and speed
near my dinner plate
studded with
variety of flora and fauna ..
In one of the hands
of the pest
a sanjeevi mountain
could be seen by me..
The statics and dynamics of the
furious wife prepared dinner
lying on the war ground
without any life..
A war without fire
and a dinner without a jump
is nothing but an empty barrel..
If not a healthy quarrel..
Now the pest
simply on a next mission..
A small jump for the pest
might have been..it..
But a giant leap
for my wife
who had thrown a sharp edged
sambar tumbler vessel
not on me
but on the pest..
Now the fainted
Elakkuvana
got up from inside me
and emptied the
dinner plate...
There is no pest
No war
No fire...
or barrel or quarrel..
Shell shocked
....
Thursday, June 20, 2024
கவிஞர் ’சதாரா’ மாலதி (19.6.1950 – 27.3.2007)
கவிஞர் ’சதாரா’ மாலதி
(19.6.1950 – 27.3.2007)
தரமான கவிஞர் சிறுகதையாசிரியர், திறனாய்வாளர். ஆர்வம் குறையாத வாசிப்பாளர். அவர் அமரராகி 17 வருடங்கள் ஆகிவிட்டன.
தொடர்ந்து திண்ணை இணைய இதழிலும் வேறு பல இதழ்களிலும் எழுதியவர். திருப்பாவை குறித்து அவர் எழுதிய கட்டுரைகளின் தொகுப்பு உயர்பாவை என்ற தலைப்பில் சந்தியா பதிப்பகத்தால் வெளியிடப்பட்டது.
அவர் இறந்த பின் அவருடைய 20 கவிதைகளை ஆங்கி லத்தில் மொழிபெயர்த்து அவையும் மூலக்கவிதை களுமாக ஒரு சிறிய தொகுப்பு வெளியிட்டேன். அநாமிகா ஆல்ஃபபெட்டின் சிறிய துவக்கம் அந்த நூலில் தான் ஆரம்பமாயிற்று.
தணல்கொடிப் பூக்கள், மரமல்லிகைகள் என மூன்று நான்கு கவிதைத் தொகுப்புகள், அநாமதேயக் கரைகள் என்ற சிறுகதைத் தொகுதி, ஆண்டாள் திருப்பாவை குறித்த திறனாய்வுக் கட்டுரைகள் அடங்கிய உயர்பாவை என்ற நூல்(சந்தியா பதிப்பக வெளியீடு) என குறிப்பிடத் தக்க படைப்புகளைத் தந்திருக்கிறார்.
அவருடைய தாயாரும் எழுத்திலும் வாசிப்பிலும் ஆர்வம் கொண்டவர். கோமதி என்ற பெயரில் எழுதிவந்த அவரு டைய மூன்று சிறுகதைத்தொகுப்புகள் வெளியாகி யுள்ளன.
’சதாரா’ மாலதி’யின் கவிதை யொன்று கீழே:
காதலர்
..............................................
_’ சதாரா மாலதி’
காதலர் தினத்தில்
சந்திப்பர்
காதலரல்லாதவர்
திருமண தினங்கள்
போல்.
காதலர் சந்திப்பதில்லை
இருப்பர்.
சொட்டச் சொட்டத்
தீக்குளியில் அறுகும்போது
காதலர் இருப்பர்.
பரஸ்பர பரிசுக்கென்று
அவர்களுக்கு உலகங்கள்
வாய்ப்பதில்லை.
பரிசுகள் வாய்க்கும் நேரம்
உலகங்களில் அவர்களில்லை.
ஆம்
தெய்வங்களும் காதலர்தாம்
ஆவிகள் போல்.
(*மரமல்லிகைகள்’ தொகுப்பிலிருந்து)
..............................................................................................................................
REMEMBERING FELLOW-POET SATHARA MALATHI
Latha Ramakrishnan
.
A passionate reader and a very sensitive human being she was, one can find in her Poetry the marvelous blend of the two quotable quotes – ‘Poetry is the spontaneous overflow of powerful emotions’ and ‘Poetry is emotions recollected in tranquility’.
Her poems reveal her passionate heart and its unanswered queries and unfulfilled dreams and they belong to one and all of us. She had experimented with various styles and tones in writing Poetry, using classical Tamil, folk-language etc. She took part in literary seminars and discussions with genuine interest and her Papers would always be balanced and analytical, avoiding overtones.
Three collections of poems – VARIKUTHIRAIGAL ( the zebras) , THANAL KODI POOKAL( fire-plant flowers), MARAMALLIGAIGAL ( a kind of trophical flowers) – one short-story collection – ANAMADHEYA KARAIGAL (anonymous shores) – one Anthology of essays on the renowned Tamil Classic Andaal Thirupaavai, analyzing the underlying theme of the verses with a rare sensibility and sensitivity, UYARPAAVAI - of Sathara Malathy have so far been published.
POETRY IS…
‘sathara’ malathy
Poetry is not a diary, nor the pages of an autobiography. It is not made of ‘I’ s. Not all of a poem are real; nor are they mere fantasy. Poems are not decorated with cleverness and strategies; nor are they made sacred with dirt.
For me, Poetry is Truth; Truth told in the best possible manner. Hiding mine as other’s, this one’s as that one’s, yet, a Truth which comes into the open, no matter however hard one would try to hide it. A poem without this Truth can only be superficial, with no real substance.
LOVERS
They meet on Valentine’s Day
Those no lovers _
as in wedding days
Lovers don’t meet. They Be.
When all drenched in fire
and break apart
They Be.
For mutual gifts
they have no Worlds.
When gifts happen
Worlds don’t have them.
Yes. Gods too are
lovers-like Spirits.
2) THE DUEL
Banging against the stone of language
repeatedly
I voiced my woes.
The Tongue remained unstirred.
Cold War.
And, banging against my heart
again and again
it gained entry
as Poetry
3) THE THREE DIVISIONS OF TIME
Seeping into Yesterday, I,
not flowing in Today
froze in ‘day before yesterday
’having no time to melt.
The minutes are but
veritable milestones.
In the wind of sorrow
bounced and battered
the poem that melts,
so moved,
in the darkness of my tongue
would gain its voice from the light
you would give tomorrow
with the word having gone dead
climbing the wall
and moving ahead.
4) NEED
Just like ‘parrot-hunger
Suffice if there are
Fruits of Syllables.
Why can’t you say
At once ?
That it’s sickening!
Swallowing atrocious Delays
I can’t satiate My hunger.
5) THIS IS NO RESPONSE
I have no response to your letter.
Tears can never be written
in a piece of paper.
My problem is that
I wished to get back the Loan
that I had given elsewhere,
from You.
My failure is that
I was born dead.
For those share of my heart
that have suffered loss
let’s pay homage.
If only time would block
My ebbs and flows
from reaching your shores
my thanks will be million and more.
வஞ்சனை சொல்வாரடீ, கிளியே…….. ‘ரிஷி’ (லதா ராமகிருஷ்ணன்)
வஞ்சனை சொல்வாரடீ, கிளியே……..
‘ரிஷி’
(லதா ராமகிருஷ்ணன்)
வெள்ளிப்பாத்திரங்கள் நிரம்பிய வீட்டில் பிறந்துவளர்ந்த குழந்தைகளுக்கு
வறுமையின் அவமானம் புரிய வாய்ப்பில்லை.
அல்லது புத்தரைப்போல் வீட்டைவிட்டு வெளியேறத் தோதான
கால்கள் வாய்த்திருக்கவேண்டும்.
மன்னர்களின் வரலாறுகளை மட்டுமே படித்துமுடித்த இளவரசர்கள்
மிகவும் பிரயத்தனப்பட்டு மக்களாட்சி என்ற சொல்லைப் படிக்கக் கற்றாலும்
அதை மனதில் இறக்கிக்கொள்வதில்லை.
மும்மாரி பொழிகிறதா என்பதைக்கூட குளிரூட்டப்பட்ட அறையில் திண்டுமெத்தையில் சாய்ந்து மனக்கண்ணால் பார்த்து முடிவுசெய்யப் பழக்கப்பட்டவர்கள்
வெறுங்கால்கள் கொப்புளிக்க மைல்கணக்காய் தலையில் பாறாங்கற்களைச் சுமந்துவந்தவர்களை சிந்தித்துப் பார்ப்பதில்லை.
அல்லது, அவர்கள் விசுவாசமிக்க பிரஜைகள் என்று பாராட்டுகிறார்கள்.
அவர்களை அடிமைச்சேவகம் செய்யவைத்தது தன் அரசகுலம் என்பதை மறந்தும் மறைத்தும்.
அடிக்கு அடி சேவகர்கள் காத்திருக்கும் அரண்மனைவாழ்வு வாய்த்த அரசகுடும்பத்தினர்
அரியணைகள் ஈரேழ்பிறவிக்கும் அவர்களுக்கே உரித்தானது என்று ஆணித்தரமாக நம்புகிறார்கள்.
அதனால்தான் மக்களாட்சி என்ற சொல்லின் அர்த்தத்தை அவர்களால் உள்வாங்கிக்கொள்ள முடிவதேயில்லை.
அரையடி புதையும் வெல்வெட் கம்பளம் விரித்த நடைவழியிலேயே போய்வந்து பழகியவர்கள்
அடுத்தவர் நலனுக்காய் பாலைவன சுடுமணலில் வெறுங்காலில் பயணமாகியவன்
வெப்பம் தாளாமல் ஐயோ என்று கதறியதை எள்ளிநகையாடும்
வெட்கங்கெட்டவர்களாக இருப்பதில் வியப்பதற்கு ஏதுமில்லை.
அவர்களுடைய நன்கு திட்டமிடப்பட்ட சொகுசுநடைப்பயணங்கள்
கால்களற்ற ஏழைப் பிச்சைக்காரரின் தினசரி அவலவாழ்வைக் கணக்கிலெடுத்துக்கொள்வதில்லை.
வெறுங்கால்களோடு வரப்புகளில் அவர்கள் எடுத்துவைக்கும் ஒவ்வொரு அடியும்
உலகெங்கும் வலம்வருகிறது புகைப்படங்களாய் காணொளிக்காட்சிகளாய்.
ஆபத்தான அரைவேக்காட்டு விவரங்களும் தரவுகளுமாய் கண்ணில்படும் காணிகளுக்கெல்லாம் குறுநில பெருநில மன்னர்களாகும் கனவுகளோடு
வலம்வரும் இந்த மன்னர் மாமன்னர் சக்கரவர்த்திகளும் அவர்தம் உற்றமித்ர பந்துக்களும்
எளிய மனிதர்கள் தங்களுக்கு சமமாய் அரியணையில் அமரநேர்ந்தால்
அப்படி அழுதுபுரள்கிறார்கள் ஆங்காரமாய்.
மண்ணையள்ளித் தூற்றுகிறார்கள்.
அய்யய்யோ அக்கிரமம் அராஜகம் என்று ஆயத்த மக்கள் புரட்சியாளர்களாய் அதையும் இதையும் பேசுகிறார்கள்.
அத்தனை நேரமும் அவர்களுடைய முழுமுனைப்பான எண்ணமெல்லாம்
அரியணையைக் கைப்பற்றுவதே என்ற உண்மை அவர்களுக்கு நன்றாகவே தெரியும்.
அதை அத்தனை நேர்த்தியாக மறைத்தொளிக்கும் மாபாவிகள் என அவர்கள் மனங்களுக்குத் தெரியாதா என்ன?
ஆனாலும் அவர்கள் வாழையடிவாழையாய் ஏழைபாழைகளின் புரவலர்களே யல்லாமல்
மன்னிப்புக் கேட்கும் கோழைகளல்ல என்று திரும்பத்திரும்ப சொல்லியடியே ஓடியவாறிருப்பார்கள்
நாட்டில் உலகில் மீதமுள நிலபுலன்களை உடைமைகொள்ளும் மார்க்கங்களை
அதற்கான அதிகாரபீடங்களை
நாடித்தேடி…
அன்னா அக்மதோவாவின் கவிதைகள் சில தமிழாக்கம்: லதா ராமகிருஷ்ணன்
அன்னா அக்மதோவாவின் கவிதைகள் சில
தமிழாக்கம்: லதா ராமகிருஷ்ணன்
//அன்னா அக்மதோவா கவிதைகள்//
இப்போது படிக்கும்போது சில வரிகளை இன்னும் செறிவாக மொழிபெயர்த்திருக்கலாமே என்று தோன்று கிறது. முழுக்கவிதையையும்கூட. எந்தவொரு கவிதை யையும் இரண்டாம் முறை மொழிபெயர்க்கும் போது அது முதல் மொழிபெயர்ப்பிலிருந்து இயல்பாகவே மாறியிருக்கிறது.
கீழேயுள்ள அக்மதோவா கவிதையின் எனது இப்போதைய மொழிபெயர்ப்பு.
...............................................................................................................................
எனக்கு நம்பிக்கையில்லை
தொலைபேசிகள் தந்திகள் வானொலிகள் அன்னபிற
அநாவசியங்களில்
எல்லாவற்றிலும் எனதேயான சட்டதிட்டங்கள் உண்டு.
அவை என்னுடையவை – கொஞ்சம் முரட்டுத்தனமாகவும் வினோதமாகவும் இருந்தாலும்.
நான் , வெளி, காலம் தொடர்பாய் எனதேயான தொடர்புவழிகள் உண்டு
எனவே
இன்னொருவர் கனவுக்குள் எளிதாகப் பறந்து நுழையவோ
அல்லது
நான் விரும்பும் உயரத்திற்கு மேலெழும்பவோ
ஒரு ஜெட் விமானத்தை ஓட்டிச்செல்லவேண்டிய அவசியம் எனக்கில்லை.
......................................................................................................................
மூல கவிதையின் பொருளை மட்டும் கிரகித்துக் கொண்டு அதை தமிழுக்கேயுரிய வழியில் கவிதையாக்க வேண்டும் என்று சிலர் சொல்கிறார்கள். அப்படிச் செய் தால் அது கீழ்க்கண்டவாறு அமையக் கூடும்.
//தொலைபேசிகள் தந்திகள், வானொலி போன்ற
வேண்டாதனவற்றில் எனக்கு நம்பிக்கையில்லை.
எனதேயான விதிமுறைகள் எனக்குண்டு
எல்லாவற்றிலும்.
கொஞ்சம் காட்டுத்தனமாகவும் விசித்திரமாகவும் இருப்பினும்
அவை என்னுடையவை.
வெளி, காலம் தொடர்பாகவும்
எனதேயான வழிமுறை உண்டு.
இன்னொருவர் கனவுக்குள் எளிதாகப் பறந்து நுழையவோ
நான் விரும்பும் உயரத்திற்கு மேலெழும்பவோ
ஒரு ஜெட் விமானம் எனக்குத் தேவையில்லை.
ஆனால், மொழிபெயர்ப்புக் கவிதையின் கட்டமைப்பு தமிழிலும் அப்படியே இருந்தால் என்ன - அதாவது, தமிழ்மொழியின் இயல்பான கட்டமைப்பைக் குலைக்காத அளவு என்ற பார்வையும் அர்த்தம் செறிந்ததே.
மேலும், தமிழ்க்கவிதையின் மொழிக்கட்டமைப்பிலும் நிறைய மாற்றங்கள் உள்வாங்கப்பட்டு இன்று இயல்பாகிவிட்ட நிலையையும் கணக்கிலெடுத்துக் கொள்ளவேண்டிய தேவையிருக்கிறது.
மூல கவிதையின் சாரம் மாறாதவரை, ஒரு கவிதை இப்படித்தான் மொழிபெயர்க்கப்பட வேண்டும், இன்ன வார்த்தைக்கு இன்ன வார்த்தையைத்தான் மொழிபெயர்ப்பில் பயன்படுத்தவேண்டும் என்று மொழிபெயர்ப்பை standardize செய்வது ஒருவித சட்டாம்பிள்ளைத்தனமாகவே தோன்றுகிறது.
இங்கிருப்பதே ருஷ்ய மொழியில் எழுதப்பட்ட மூல கவிதை யின் ஆங்கில மொழிபெயர்ப்பு என்பதும், அக்மதோவாவாவின் ஒன்றுக்கு மேற்பட்ட ஆங்கில மொழிபெயர்ப்புகள் இருக்கின் றன என்பதும் கவனத்திற்குரியது.
இங்குள்ள ஆங்கில மொழிபெயர்ப்பில் இறுதி வரிகள் இன்னொருவரின் கனவுக்குள் நுழைவதைப் பற்றி மட்டும்தான் பேசுகின்றனவா? அல்லது கனவுக்குள் நுழைவதையும் அல்லது விரும்பினால் வேறொரு உயரத்திற்கு மேலெழும்ப முடிவதையும் என இரண்டு தனித்தனி விஷயங்களைப் பேசுகின்றனவா?
உண்மை, இனி நான் தப்பிக்கவியலாது _
சொல்லப்படும் ஒவ்வொன்றும் சர்ச்சைக்குரியதாகும்,
வலமும் இடமும் அதலபாதாளங்கள் அதிபயங்கரமாய் வாயைப் பிளந்துகொண்டிருக்கும்,
என் புகழ், உதிர்ந்த இலைகளாய் காலடியில் கிடக்கும்,
இந்த விசித்திரக் கவிதையிலிருந்து.
THERE IS APPARENTLY NO MORE ESCAPE FOR ME
FROM THIS STRANGE POETRY, WHERE EVERY POINT IS MOOT,
WHERE RIGHT AND LEFT ABYSSES YAWN DISASTROUSLY,
AND WHERE MY FAME, LIKE FALLEN LEAVES, LIES UNDERFOOT.
Autumn 1944
Translated by Segei roy.
அன்னா அக்மதோவாவின் கவிதை
(தமிழாக்கம்: லதா ராமகிருஷ்ணன்)
புத்துயிர்ப்பிக்கவியலாத வார்த்தைகள் சில உள்ளன.
அவற்றைக் கூறுபவர் விரயமாக்குகிறார் பெருங்குவியலை.
இரண்டேயிரண்டு விஷயங்களே எல்லையற்றவை –
விண்ணுலகின் நீலமும் தேவனின் கருணையும்.
There are some words that one cannot renew,
And he who says them wastes away a hoard.
Two things alone are infinite – the blue
Of Heaven and the mercy of the Lord.
Winter of 1916
Translated by Sergei roy
அன்னா அக்மதோவாவின் கவிதை
தமிழாக்கம்: லதா ராமகிருஷ்ணன்
நூல் வெளியீடு
................................
அந்த நாள் எப்பொழுதுமே ஒர் அரிய நிகழ்வு
அலுப்பும், விரக்தியும் எரிச்சலும்
ஆட்கொண்டிருக்கும் கவி
பண்புமிக்க விருந்தளிப்பவராய், தனது பொக்கிஷங்களைப் பார்வைக்கு விரிக்கிறார்
வாசகரும் வெகுவாகவே ஈர்க்கப்படுகிறார்.
ஒன்று வாசகர்களை
ஒளிரும் பளபளப்பில் அமிழ்த்துகிறது
இன்னொன்று அவர்களை ஒரு குடிலுக்கு
இட்டுச்செல்கிறது
மூன்றாவது பள்ளியறைக்கதவுகளை
பெரிதாகத் திறந்துவிடுகிறது
என்னுடைய வாசகருக்கு
ஒரு வதைச்சட்டகம் போதுமானதா
யிருக்கிறது.
அவர்கள் யார்?
எங்கிருந்து, ஏன், எதைநோக்கி…
வெறுமையை நோக்கி வழிநடத்தும்
இந்தப் பாதையில்
தங்களால் போகமுடியும் என்று அவர்கள்
எண்ணுகிறார்களா?
அவர்களை எந்த உள்ளொளி ஈர்க்கிறது
தன்பால்?
எந்த கன்னங்கரிய நட்சத்திரம்?
ஆனால் நிச்சயம் அவர்கள் கண்டிருப்பார்கள்
எத்தகைய அவலமான அன்பளிப்புகளை
அவர்கள் எதிர்பார்க்கலாமென்று:
இந்த மூட்டமான தோட்டம் ஈடன் அல்ல,
அபாயங்கள் நிரம்பியிருப்பது.
நீங்கள் தேர்ந்தெடுத்த பாதையிலிருந்து
உங்களால் தப்பிக்கமுடியாது
மீண்டும் அவர்கள் விரைவாக, அடர்வாகக்
குழுமுவார்கள்.
அலட்சிய, அநாவசிய அனுதாபத்தால்
உங்கள் இதயத்தைச் சுக்குநூறாகக்
கிழித்தெறிவார்கள்
A POEM BY AKHMATOVA
PUBLICATION OF A BOOK
That day is always an occasion.
The poet, bored, embittered, vexed,
A courteous host, displays his treasures,
The reader’s suitably impressed.
One plunges readers into splendor,
Another takes them to a shack,
A third throws wide the doors of bedrooms,
My reader settles for a rack.
Who are they, wherefrom, why and whither
D’they think they’ll get along this path
That leads to nothingness? What vision
Is drawing them, what pitch-black star?
But surely they must be seeing
What dire rewards they can expect:
This somber garden is no Eden,
And one by dangers is beset.
You can’t escape the path you’ve chosen
Again they’ll troop in, fast and thick,
and tear your heart to shreds by casual
and uninvited sympathy.
13 August, 1962(daytime)
Komarovo
Translated by Raissa Bobrova
(* ருஷ்ய மொழியிலிருந்து ஆங்கிலத்தில் மொழி பெயர்க்கப் பட்டபோது மூலத்திலிருந்ததில் எத்தனை நழுவிப்போயிருக் குமோ. அக்மதோவா வின் ஒரே கவிதை இரண்டு மொழிபெயர்ப் பாளர் களால் நேரெதிர் அர்த்தங் களில் மொழிபெயர்க்கப் பட்டிருப்பதைப் படித்திருக்கி றேன். மூலத்தில் இடம்பெறும் சில சொற்கள், சொற்றொடர் கள், வழக்குச் சொற்கள் மொழிபெயர்ப் பாளரை கதி கலங்கச் செய்துவிடுவதுண்டு. அக்மதோவாவின் இந்தக் கவிதை யின் இந்த ஆங்கில மொழி பெயர்ப்பில் இடம்பெற்றிருக்கும் rack என்ற சொல் அப்படிப்பட்டதாய் என்னை அலைக்கழித்தது. அக்மதோவாவின் வாழ்க்கையோடு பொருத்திப் பார்த்து சரியாகத்தான் மொழிபெயர்த்திருக்கிறேன் என்று நினைக்கிறேன். என்றாலும், உறுதியாகச் சொல்லமுடியவில்லை)
அன்னா அக்மதோவாவின் கவிதை
(ஆங்கிலத்திலிருந்து தமிழில்: லதா ராமகிருஷ்ணன்)
அன்னா அக்மதோவாவின் கவிதை
வேறொருவர் கூறியதையே கூறாதீர்கள்
உங்களுடையதேயான வார்த்தைகளையும் கற்பனையையும் பயன்படுத்துங்கள்.
ஆனால், ஒருவேளை, கவிதையே
ஒரேயொரு மகத்தான மேற்கோள்தானோ என்னவோ
Do not repeat what someone else has said,
Use your own words and your imagination.
But it may be that Poetry itself
Is simply one magnificent quotation.
4 September 1956
(Translated by Olga Shartse
