TRANSCIENCE (Soliloquy – 2) ‘rishi’ (Latha Ramakrishnan)

TRANSCIENCE

 (Soliloquy – 2)

‘rishi’

(Latha Ramakrishnan)

Yester night

some  words as stray fireflies and butterflies

were hovering over me, oozing glow  so rare

proving life more than a mere vanity fair

hoping that they would be seamlessly woven

into a poem.

But, half-afraid of the alien cabin

half of me already asleep, the rest drooping

I waved them away with a heavy heart.

Today I am wide awake,

waiting for those fireflies and butterflies

to bless me with their wings and shine

the boon of a poem sublime….

Much as I try, they refuse to oblige.

I remain a vauum to be filled by the

 ‘never to return’ Moment.

நிலையாமை

நேற்றிரவு

சுற்றித் திரியும் சில மின்மினிப்பூச்சிகள், 
சில வண்ணத்திப்புச்சிகள்

என் தலைக்கு மேலாய் 
வட்டமிட்டுக்கொண்டிருந்தன

அரிய வெளிச்சத்தை வழியவிட்டபடி;

வாழ்க்கை வெறும் ‘VANITY FAIR’ ’ அல்ல 
என்று நிரூபித்தபடி;

அத்தனை நேர்த்தியாய் அவை யோர் கவிதையில் 
ஊடுபாவாய் நெய்யப்படும் என்ற நம்பிக்கையோடு.... 
எனில், பாதி உறங்கிப்போய்விட்ட தேகமும்

மீதிக் கண்கள் செருகிக்கொண்டிருக்கும் கோலமுமாய்

கனக்கும் மனதுடன் அவற்றை விரட்டிவிட்டேன்.

இன்றுநான் முழுவிழிப்பில்
காத்துக்கொண்டிருக்கிறேன்
அந்த மின்மினிப்பூச்சிகளின் வண்ணத்துப்பூச்சிகளின் வருகைக்காய்.

தங்கள் சிறகுகளும் ஒளிர்வுமாய் அவை எனக்கோர் கவிதைவரம் அருளும் என்ற நம்பிக்கையோடு.

ஆனால், எத்தனை முயன்றாலும் அவை என் கோரிக்கையை  ஏற்க மறுக்கின்றன.

வெற்றிடமாகினேன் இனி ஒருபோதும் திரும்பிவராத  தருணம் இட்டுநிரப்ப