இலக்கியப் பல்லக்குகளும் பல்லக்குத் தூக்கிகளும் - ‘ரிஷி’ (லதா ராமகிருஷ்ணன்)

 இலக்கியப் பல்லக்குகளும் பல்லக்குத் தூக்கிகளும்

‘ரிஷி’

(லதா ராமகிருஷ்ணன்)

‘நான் காலையில் காபி குடிப்பதில்லை

அது ஆதிக்கசாதியின் அதிகாரம்’ என்று

அதி காரமாய் பேசுபவருக்காய்

நாற்காலியின் மீதேறி

நிலைதவறிவிழுந்துவிடும்படி நின்று

சரவெடியாய்க் கைதட்டுபவர்

ஏனோ கேட்பதில்லை

பின், என்ன குடிப்பது வழக்கம் என்று.

(கேட்டால் கிடைக்கலாம் பதில்

‘ENSURE’ என்று.

ஒரு பற்பசைத் தயாரிப்பு நிறுவனத்தை

பெருமுதலாளி யென்று அவர்

மேடை தவறாமல் சாடும்போதெல்லாம்

ஓடியோடிச் சென்று கைகொடுப்பவரும்

கேட்பதேயில்லை

அவர் காலகாலமாய்ப் பயன்படுத்துவது

பற்பசையா அல்லது

ஆலங்குச்சியா என்று.

நான்கு நிமிடங்களுக்கு முன்

இறந்துவிட்ட ஒருவருக்காக

ரத்தக்கண்ணீர் வடித்தவர்

ஐந்தாவது நிமிடத்தில்

ஐஸ்கிரீமை ஒயிலாய்ச் சுவைத்தபடி

சிரிக்கும்

தன் படத்தைப் பதிவேற்றுகிறாரே –

அது ஏன்

என்று எதுவுமே கேட்காமல்

அவருடைய எல்லாப் பதிவுகளுக்கும்

’லைக்’ –டிக் செய்பவர்களின்

கைத்தாங்கலில் நகர்ந்தவாறிருக்கு

முன்னவர் மிக நளினமாய் அமர்ந்திருக்கும்

முத்துப்பல்லக்கு.